Vandaag wakker geworden bij de rivier, weer een bijzonder plekje. Gisteravond tent opgezet voor de dames Judith en Sue. De laatste had gister duidelijk haar dag niet. Het leek Wayne een leuke geste ook hun tent op te zetten…prima. Nog geen kilometer gereden of we worden alweer verzocht uit te stappen: Deerstones….maar dan nóg belangrijker dan de vorige.   

Route gaat terug hoe we gister gekomen zijn, langs het vliegveld dus waar we afscheid nemen van Gareth.  

Verder gaat de dag over een stuk asfalt en uiteindelijk toch weer over onverharde weg die ons uiteindelijk langs het Khovsgol Lake brengt met de nodige gercamps én de nodige bouwactiviteiten.
We hebben lunch (die we zelf klaarmaken, beetje raar maar waar) in het restaurant waarna we onze ger no. 17 kunnen betrekken, gezellig!   

Dit keer delen we de ger met de Maleisische ShuQian (sjoe sjen), die on Sydney woont en in China werkt… snappiemnog?? en met Jim, een engelse accountant.    Ger is rijkelijk versiert;   

Wayne en ik een rondje om het meertje lopen in de hoop wat vogels te spotten…dat lukt…hij kan weer een aantal toevoegen aan zijn lijstje:      

Vandaag weer op een prachtplekje wakker geworden; dit ga ik nog missen. Enige geluid wat je hoort zijn de koekkoek en wat schapen….
Gister kwamen de buren nog even Hoi zeggen. Zo fijn dat het land van niemand is, mensen vinden het hartstikke leuk dat je er bent! 8 uur waren we weg na een goeie nacht. Wel wat warm en onder een hoek, want een familie had een jurt neer gezet op de plek waar Jan al een paar keer eerder heeft gestaan!!
Weer een hoop gehobbel, prachtige open gebieden, sommige totaal verlaten, sommige heel groen met een rivier en als we net op het asfalt zijn voel ik de linkerachterband hobbelen. Ik twijfel om Jan te waarschuwen en dan klapt-ie, BENG!!
Buitenband kapot; een steen heeft zich tussen de banden in weten wroeten; oorzaak van het gehobbel en uiteindelijk de knal.    

Binnen de kortste keren is de band gewisseld….we worden er handig in! Nu geen reserves meer, alleen de dubbellucht achter.
70 km later zijn we in Murun, een uur of 2 ’s middags. We hebben tot 17 uur om te lunchen, shoppen of rond te kijken. Al gauw vinden we een lokaal restaurant.      Geen plaatjes, alleen ingewikkelde monchoolse teksten. We vragen de jongen die ons bedient mee naar buiten te komen en wijzen buiten op een bird aan wat we willen eten. Uiteindelijk komen we 2 borden van iets wat we niet besteld hebbeb…ook goed. Allebei een sappie vanteenoftander en 10.000 Tugrit later (4€) zit de lunch erin. We lopen een rondje door Murun en in hotel 50-100 nemen we een koffie en kan ik een aantal blogs uploaden. 10 voor 5 weg, wijn, bier en Snickers halen in supermarkt en 5 uur rijden we weg.
Langs het vliegveld in westelijke richting. Al snel wordt de snelweg verlaten en hobbelen we door de landerijen als het begint te regenen, stevig ook! Het regent nog steeds als we aankomen op de plek waar we overnachten. De luifel wordt bevestigd, tafels klaar gezet, tenten opgezet en rond achten kunnen we eten. Mal en Sam hebben salami uigebakken en besprenkelt met honing en balsamico azijn…lekker!!
Jan verteld dat Gareth ons morgen gaat verlaten. Gareth verteld dat zijn chinees-australische vriendin in het ziekenhuis ligt in Sydney.
Morgen gaan we verder in noordelijke richting en opnieuw ‘deer stones’ bezichtigen, dit keer nóg belangrijkerdere!?
Morgenavond eindelijk weer een warme douche, yeeeaaaah!!     Vanavond is dit ons uitzicht:    

Vanmorgen oatmealporridge bij ontbijt, heerlijk! We hebben een lange dag te gaan over hoofdzakelijk onverharde wegen, om 8 uur rijden we.     Rond de middag na een hoop gehobbel verrijzen er wat stenen palen aan de horizon…blijken de zgn ‘deer stones’.

Offerplekken van 3000 jaar terug toen er nog veel herten rondliepen. Ronde voor mensen,  

vierkante voor de herten. Hierna lunch en weer door. Een uur of 4 reden we de rechter voorband lek op een scherpe steen.  

• Band vervangen en ff 19 uur was de campspot gevonden…weer prachtplekkie, weer doodstil.   De buren komen ff buurten om ons te begroeten;   Lees verder ma 26 juni. En route towards Murun →

Vandaag op tijd wakker, ontbijt is pas 8:30, eerst stukje lopen maar.     Best veel zooi hier en daar. Bierflessen zijn groot hier, lijkt wel 2 liter, plastic… Vlak bij onze ger (jurt) weet ik een paar wezelachtige grondeekhoorns op de foto te krijgen. Je ziet ze veel, maar laten zich nist eenvoudig op de foto zetten. Sue laat een tekening achter in het gastenboek en na de groet ( met melk deze keer!) zijn we weg.
Vandaag weinig km’s. Eerst naar de Khorgor vulkaan. Archie 2 wordt op een grasveld geparkeerd, het is al best warm. Op naar boven. Sue besluit niet te gaan, de 83-jarige Judith ziet geen reden achter te blijven en begint ook dapper aan de trip. Wayne puft achter me aan, maar gaat best goed (met hulp van puffertje). Binnen het uur kijken we in een behoorlijk diepe krater, mooi rond. Sommige dappere dodo’s lopen de hele ronde….ik niet. Weer beneden aangekomen is het lunchtijd. Wayne attendeert me op de ring rond de zon….best bijzonder vind ik, Wayne niet!?
Even verder stoppen we voor de Yellow Dog Cave…. verhaal wat Maggi ons verteld zegt me niks… heb film gezien, kan me verhaal niet (meer) herinneren…. Even verder nog meer gaten in de grond. Lijkt of de boel ingestort is.. George (geoloog) legt uit dat hier lavastromen onderdoor gegaan zijn in tunnels die uiteindelijk de boel ondermijnt hebben op sommige plaatsen…. makes sence… Judith struikelt en komt met een angstig gilletje van Maggi op haar kniëen terecht, valt mee. Bij de bus aangekomen staat Jan klaar met pleisters die even later Jim ook nodig heeft, ook hij is gevallen. Letterlijk om de hoek is onze kampeerplek. Terwijl de tenten worden opgezet in de buurt van een aantal ger tenten komt een lange, slanke jongen aangelopen. Blijkt de Nederlander Rikkert van Huisstede. Zanger en klarinetspeler. Vanaf zijn 15e de wens gehad naar Mongolië te gaan en 2017 in vervulling gegaan. Is hier nu 3 weken, nog 1 te gaan en dan weer terug naar Adam met de trein. Leuke, artistieke vent. Verteld me 3 jaar getourd te hebben met niemand minder dan Herman van Veen! Nu zover is dat hij zijn eigen muzikanten heeft en zelf gaat optreden. In het voorprogramma van van Veen uiteraard, te beginnen in Oktober dit jaar in….Carré….welja, en dat op 24-jarige leeftijd! Lijkt me leuk te gaan kijken.
Ondertussen zijn een aantal schapen geschoren en zal het avondmaal bereidt worden, door de familie.
Een zwart schaap is de klos, wordt op zijn rug gelegd, poten vast gebonden, pa legt knie op nek van schaap, snijdt buik open, werkt zijn hand naar binnen en weet al snel een interne bloeding te veroorzaken, beest binnen kortste keren in shock, nek wordt gebroken en het uitbenen kan beginnen. Even later komt er een soort melkbus waarin het eetbare verdwijnt samen met gloeiendhete stenen uit het vuur. Aardappels, uien en wortels er achteraan, deksel erop en we hebben een……snelkookpan! Bus op het vuur en pruttelen maar…. nog geen 2 uur later kunnen we aanvallen. Jan vertelt dat een vorige keer het openen niet helemaal goed ging… bij het openen plofte het deksel eraf en kwam de inhoud er met een sierlijke boog uit gevlogen, richting Archie. Het enigzins doorgekookte prutje achterlatend op ramen en een bakjes met borden en bestek. Al snel werd eea opgepoetst, maar de boer wist niet waar hij kijken moest van schaamte en dacht het voor altijd verknald te hebben bij Jan…. moet je Jan hebben…. kon alleen maar glimlachen…. Alles ging goed dit keer, geen plof. Jan had wodka voor de boer en chocolaatjes voor de rest van de familie meegenomen…..
Tijdens het kampvuur Rikkert proberen te verleiden te zingen….mislukt..

Na het warm eten gisteravond alvast beslag gemaakt voor de pannekoeken, de klontjes hebben de hele nacht gehad om op te lossen en dat is gelukt. Sushen en ik bakken met 3 pannen dat het een lieve lust is. Als er bijna 20 zijn wordt aangevallen. Het zijn niet de beste pannenkoeken, maar worden gewaardeerd. Half tien is alles opgeruimd en gaan we weer verder. We rijden nog geen uur of er ligt een motor op de weg met een heer erbij. De ketting is eraf gelopen en vast geslagen bij het achtertandwiel. Sam is dieselmonteur en ontfermt zich erover. Na wat 4-en en 5-en zit ketting er weer op. Nou ja, ketting…. heeft langste tijd gehad lamazeggen….motor ook trouwens en eigenaar is ook niet geheel okselfris, Jan verdenkt hem dat-ie zijn geld liever aan drank uitgeeft….
Hij heeft een duwtje nodig, Jan geeft hem het advies zachtjes te rijden en op het asfalt te blijven…..maar zodra de eerste prutteltjes zich melden stuurt-ie het gras in, geeft een dot gas en jahoor…..de ketting ligt er weer af…. jammer, meer kunnen we niet betekenen voor hem..hij zal moeten wachten tot iemand hem mee wil nemen…. even verder stoppen we bij een canyon waar iemand met een drone aan het spelen is. Rond een uur of twee zijn we bij het zgn. ‘witte meer’ waar geluncht wordt….rest van de pannenkoeken….mmmhhh…..
Half vier zijn bij Baadmarag Ger Camp. Alweer een mooie plek, doodstil, keurige tenten, mét stroom! Er wordt warm water gebracht waarmee we koffie zetten met de oploskoffie die we nog in Ulaan Baatar gescoord hebben.

Plan was vroeg op te staan en te kijken hoe de yaks gemolken worden. Werd pas 6:45 wakker toen de kachel aangestoken werd. Uit de veren, in de kleren, op stap. Jim en SuShen komen mee. Bij de jurt waar we ggister waren wordt volop gemolken. Een oudere dame wil niet op de foto, andere maken geen problemen. Mooi gezicht toch om te zien hoe harmonieus dingen er aan toe gaan in dit mooie, grote land. Echt opvallend hoe eenvoudig het leven kan zijn. Tot nu toe nauwelijks afrasteringen gezien. Iedereen maakt gebruik van zijn/haar eigen stukje land, heeft zijn eigen dieren en mensen weten dat van elkaar, respecteren elkaar en elkaars eigendommen. Geen herrie, geen geruzie, gewoon lekker leven…kunnen we wat van leren. Natuurlijk is dit in dit land veel makkelijker met zoveel ruimte, zo weinig mensen. Het heeft de langste tijd gehad (duizenden jaren), het is een kwestie van tijd dat er overal hekken komen te staan…..
Nog een foto kunnen maken van een grondeekhoorn waar er veel van rond lopen. Stond allerlei alarmerende geluidjes te maken toen we voorbij kwamen.
10 uur reden we weer weg, op naar Tsetserleg. Het stuk door de vallei kon ik in een roofseat doorbrengen…heerlijk!
Zo gauw asfalt in zicht komt weer naar binnen, daar is Janneman heel duidelijk in, en terecht. Tegen twaalven in Tsetserleg boodschappen doen. Kookgroep 3 is aan de beurt, that’s me! Paddy heeft een lijst gemaakt, dus aanvallen maar. We hebben tot 13 uur, Jan moet nog diesel en water tanken. Het meeste weten we te vinden en voor eenen in Archie te krijgen, maar voor de yakyoghurt
ben ik te laat. Die laat ik achter bij de vriendelijke dame. Op naar internet café waar Wayne al druk tikt. Snel een berichtje naar Gabriëlle en terug naar de Yoghurt mevrouw en op naar een heul belangrijke rots…. Sue koopt een klankschaaltje voor haar meditatiegroep in Melbourne.
Door naar een prachtig mooie, open plek waar de tenten worden opgezet en we beginnen met het avondmaal; roerbak beef met coleslaw en rijst.
Koffie na bij het kampvuur, 12 uur in bed na gesprekken over lesgeven met Philip en Judith…..prachtige avond en sterrenhemel!

Even tegen half negen wakker gemaakt: ontbijt. Yak yoghurt met meusli en jam…wow! Even later lopen we de heuvel op naar een zuster van de eigenaresse van de ger (jurt) camp. We krijgen uitleg hoe eea in zijn werk gaat. Deze zomerplek is vrij sober, geen vloer in de tent, winterplek is hoger in de bossen. Dan mét vloer en een veel dikker pakket vilt op en rond de tent. Tent is rond 3 miljoen Tukrut, ruim 1000 euro, gaat zo’n 20 jaar mee.
We krijgen een lunchbox waarmee we Wayne en ik even later op stap gaan op zoek naar vogels. Weinig vogels te kijk, des te meer vliegen, poeh hé! Af en toe de paardenvliegen die zo gemeen bijten…au!
Terug lopend naar de gercamp komen we een aantal vogels tegen, totaal 6 vandaag, niet slecht! Vanavond 19:30 warm eten.
Vóór die tijd nog even langs de gers in de hoop dat er gemelkt werd, maar nee….helaas.
Weer heerlijk gegeten; schapenvlees aan het bot….mmmmhh…. mét een donkere Budweiser. Zelfs Wayne kon deze niet weerstaan…

We zijn niet helemaal zonder kleerscheuren uit de strijd gekomen blijkt als we de volgende ochtend zien dat het linker spatbord tegen de band staat en de tank (een beetje) lekt. Spatbord wordt terug gebogen en tank zo gelaten….rond 9 is de boel weer opgebroken en kunnen we de reis voortzetten alsof er niets gebeurd is. Rond de middag komen in een regenachtig dorpje Rutsch (ofzo) in de hoop daar te lunchen…beetje veel gevraagd. We besluiten wat eetbaars te scoren in winkeltjes en verder gaat de reis. Onderweg nog een paar heren aangesproken die met panne stonden; lekke radiator…we kunnen helaas niks betekenen en komen een aantal rivieren later door een prachtige vallei aan bij de Tsenker Hot Springs. 8 uur zitten we aan het heerlijke avondmaal en is het tijd voor de Hot Springs. Ik raak aan de praat met een jong stel, hij Amerikaans, zij Engels. Onderwerpen Trump,en Brexit. Wat een zaligheid dit warme water. Rond elven heerlijk mijn mandje in.