Vertrokken vanaf Ogii Lake nadat we de zegening hebben ontvangen van 1 van de medewerkers. Ik bovenin hopend op mooie fotoos. Prima plek waar je rondom zicht hebt. We stoppen bij een stapel stenen waar we ons opstellen op volgorde van leeftijd. De oudste, Judith, krijgt als eerste een blauw lint aangericht van Maggi, onze mongoolse gids. Daarna maken we een groepsfoto en kunnen we het lint achterlaten nadat we 3 rondjes om de stapel hebben gelopen voor ‘good luck’. Onderweg veel paarden, geiten, schapen en koeien. Er wordt gestopt bij het Kul Tigin Museum waar op het parkeerterrein weer zo’n typisch Russisch busje staat waar ik het merk niet van weet, met pech…de aandrijfas ligt er los onder. Later onderweg weer lunchen op de inmiddels bekende manier en door naar het boeddhistische klooster Erdene Zuu in Kharkhorin waar we later het bijbehorend museum bezoeken om te leren dat de bevolking van het huidige Turkije zijn oorsprong heeft hier in Mongolië, de zgn. Göktürks…..
Nu alleen nog boodschappen doen en op naar het volgende jurtkamp om jurt no. 13 te kunnen betrekken. Hier wordt de door Nassan geschonken Wodka (of zoiets, want het smaakt nergens naar, ook niet als we een hele flinke scheut in het kopje doen…) soldaat gemaakt met jus d’orange en om 8 uur is het etenstijd; vooraf pompoensoep en als hoofdmaal lamsvlees, heerlijk!
Zat bij Susan, een oudere dame uit Melbourne, die ons haar verhaal vertelde over haar man die ze 24 jaar geleden verloren is aan (huid)kanker én naar ervaring met Air China in Pekin; haar aansluitende vliegtuig gemist omdat de gate al een uur voor vertrek dicht was en ze daardoor een volle dag vertraging opliep…not happy.
Tegenover me Philip; een aardige ier (volgens mij homo), biologieleraar die een tijdje gereisd en les heeft gegeven in Zuid-Amerika.