Donderdagavond aangekomen in Tin Can Bay. Dit was een tip van de dames in het postkantoor van Marlborough. Het had iets te doen met dolfijnen ofzo…. Daar aangekomen bleek dat er dolfijnen in de haven komen en gevoerd worden ’s ochtends om half acht….. prima, gaan we doen. Tentje open gevouwen bij de campkitchen waar we ’s avonds heerlijke worstjes met een ceasar salade eten. Volgende morgen naar de haven gewandeld en daar waren al twee dofijnen aanwezig. In het water bij de dolfijnen stonden 3 begeleiders kniediep in het water de boel in de gaten te houden; we mochten de dolfijnen niet aanraken. Nog even geduld hebben, want om 8 uur precies begint het voeren. Dit spektakel is begonnen in de 50-er jaren.
De dolfijnen brachten regelmatig spulletjes uit zee (flessen, oliefilters) en kregen daar vis voor terug.Hierna zijn we doorgereden naar Cooroy waar Simone nét kwam aanrijden. We zijn hartelijk onthaald, bedjes stonden klaar en we hadden veel te kletsen. Vader Cor is 4 jaar terug overleden en moeder Wil zit in een verzorgingshuis.
Eddie heeft de zaak in 2013 van de hand gedaan en rijdt sindsdien op de vrachtauto. Broer Victor is destijds overleden in een auto ongeluk in Duitsland, broer Hugo is daarna overleden aan een leveraandoening; zoon Joost van 37 is nu de CEO van de Visser BV. Lucas, jongste van Eddie en Simone probeert de Pacific te ontginnen voor LNG, blijft alles toch nog binnen de familie. Volgende dag rondje gereden in de BMW van Simone
en terug geweest bij mijn werkplek ‘Fairhill Nursery’ waar Nick en Ellen nog steeds de scepter zwaaien; ze herkende me nog!! Eddie kwam zaterdagavond terug van Melbourne en zijn we met zijn allen naar de pizzeria
gegaan en daarna een biertje gedronken on de brewery.
Zondag hebben we een stuk gewandeld bij Kenilworth naar een eivormig kunstwerk en een oude goudmijn.
Dit samen met ene Gerard Broersen, vader afkomstig uit HHW-Noord! Vandaag, maandag zijn Eddie en ik naar Brisbane gereden om zijn vrachtauto te lossen.
