Dinsdag 23 nov.

Overnacht bij een oude boerderij waarvan de eigenaar druk bezig is om er een basis campground van te maken. WC is er, douche wordt hard aan gewerkt.
De volgende ochtend naar de plaatselijke hot springs

wij ruiken nu (woensdag ) nog naar zwavel. Lekker onopgesmukt plekkie en het weer was ook helemaal niet slecht. Gesprek gehad met een meneer die ik erg moeilijk te verstaan vond. Blijkt maar weer dat kiwi en maori engels toch iets anders is dat het ABE.
Vervolgens op naar Cape Reinga, bijna het noodelijkste puntje.

Hier komen pacific ocean  (vanuit het oosten) en de Tasman sea (vanuit het westen)samen.Er staat daar een boom waarvan de Maori geloven dat de ziel van de overledenen via de wortels in het hiernamaals terecht komt, heilige grond voor de Maori.

Omdat we van de zwavellucht wilde afkomen maar naar een “luxe” camping gegaan. Hele basic campkeuken, om de vriezer te mogen gebruiken moest de knip weer worden getrokken. Money makes the world go round.

WOENSDAG 24 nov
Nou daar gingen we met de auto ninety mile beach op met het voornemen om er bij de eerstvolgende mogelijkheid er weer af te gaan. Tsja theorie en praktijk hé. We kwamen aan rijden en weer en weer en weer maar kwamen steeds vast te zitten in het mulle zand. Van een local kregen we nog te tip om het iets verderop te proberen. Geprobeerd maar hier zaten de stenen in de weg dus terug naar het startpunt om daar te genieten van thee, koffie en TimTam’s. Nu zitten we in we bieb van Kerikeri(so nice they named it twice, zoals Jeannette Oudhof zei)