Via weer een schitterende, bochtige weg terug naar Thames.
Dirk heeft in januari 2002 allerlei hand- en spandiensten verricht bij Saskia en Jelte.
Die hadden toen een melkboederij met ongeveer 300 pipo………koeien.
Dirk ging, met behulp van de hond en op de quad vaak de koeien ophalen voor het melken. Eigelijk was de hond de leider van het spul, wanneeren koe een andere weg dacht te kunnen nemen, bracht de hond haar weer snel op het goede spoor.
Dirk wilde Saskia en Jelte opzoeken. Hij had het adres ook nog. Toch voor alle zekerheid eerst even langs de local council gegaan. De vriendelijke dame achter de balie wist meteen waar het adres was en gaf een routebeschijving.
Itt Australië herkende Dirk meteen het huis. Jammer dat er iemand anders woont.
Blijkt dat de zoon van Saskia en Jelte in het huis erachter woont.
Wij het erf op in de hoop dat er iemand thuis is. En jawel er stond een jonge vrouw in de kamer. Dirk legt het hoe en wat uit. Zij (Mandy) blijkt de schoondochter te zijn (getrouwd met zoon Hans). S & J zijn verhuisd en wonen nu vlakbij Coromandel Town, zo’n 3 kwartier noordelijker.  Ze hebben zelf hun huis ontworpen en deels gebouwd. Mandy heeft Saskia gebeld,de situatie uitgelegd en vervolgens de hoorn aan Dirk gegeven. Lang verhaal korter, we zijn weer teruggereden richting Coromandel Town. Voordat we weg gingen bij Mandy en Hans hadden we ons nog bijna nuttig gemaakt door te helpen met koeien verweien, maar op het laatste moment gecanceled werd door tijdgebrek…wel weer even leuk om op een quad door het water te rijden!!

Warm onthaald door J en S, koffie werd gezet, koekie derbij en de verhalen konden beginnen. We begrepen dat Maaike ( zus van Jelte) weer terug in Nederland is nadat haar verblijfsvergunning niet meer werd verlengd omdat ze haar papieren voor een permanent verblijf niet op orde had.

Het huis waar Saskia en Jelte Riemersma nu wonen is echt prachtig!  Het ligt op een prachtplek en ze hebben een pracht van een uitzicht…..pfffffff……niet eerlijk…..
Dit alles bij elkaar gescharreld door in de jaren 80 naar NZ te emigreren, begonnen met koeien melken, met het verdiende geld eerst koeien gekocht (uiteindelijk 500!), daarna grond, huizen en machines.Niet gek voor een onderwijzer en een verpleegster, toch!?    Vanaf 2010 de koeien (nu 300) overgedragen aan zoonlief.   Inmiddels heeft zoonlief wel besloten de boel de boel te laten, das toch al met al een beetje jammer.  Na 3 slechte jaren met lage melkprijzen is-ie het zat en gaat met zijn vrouw (die last heeft van heimwee) emigreren naar Australië waar al 2 huizen gekocht zijn om zijn beroep als electriciën weer op te pakken. Alle koeien worden verkocht en er zal iemand anders in zijn plaats de boerderie gaan runn’n.
Bij de koop van de grond zit een clausule dat zij hun grond zoveel mogelijk vrij moeten maken van dennenbomen en…GORCE (lelijke prikkelbosjes gëintroduceerd uit Schotland) en er inheemse planten en bomen voor terug planten. Dit alles op eigen kosten. Er wordt regelmatig gecontroleerd of ze zich aan de afspraak houden. Raar eigenlijk want letterlijk aan de andere kant van de berg zijn ze weer dennenbomen aan het planten. Mede hierdoor maken ze gebruik van zogenoemde wwooofers  Willing Workers On Organic Farms.
Dit zijn al dan niet jongelui die tegen kost en inwoning een paar dagen of weken hand en spandiensten verrichten.. Zo heeft een wwoofer geholpen met het maken van de pizzaoven. Een  ander heeft geholpen met een afwatering zodat het pad niet onderloopt. Leuke en goedkope manier om NZ te ontdekken als je de tijd aan jezelf hebt.
Op dit moment zijn Tjitte (uit Friesland), Mario en zijn vriendin (naam vergeten ? iets met een M) uit Duitsland de wwooffers.
Na het nodige bijpraten een wandeling over het perceel gemaakt.

Dode possum in de val.

Zijn de possums inheems in Australië, hier zijn ze een plaag.

’s Avonds met zijn allen aan tafel,  heerlijk gegeten en zitten ouwehoeren tot 00.30.   Daarna nog gedoucht onder de sterren: