Weet inmiddels weer de naam van die aanrader diy BBQ tent in Sydney ….. Phillip’s foote.

Na een paar keer afscheid genomen te hebben van het musicalstel (eigenlijk steeds wat vergeten mee te nemen uit de campkitchen?) op naar mount  Kosciuszko. De dame kwam nog met de opmerking ” you are on a snailtrail”. Waarheid als een koe. Wart is out, snailtrail it is ?
Via de nodige kronkelwegen aan gekomen in Charlotte Pass. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden houdt de weg hier gewoon op.
Na koffie en thee met een koekje,

vol goede moed de 8k naar de top of mount Kosciuszko.

Ik heb ,nu, mooie herinneringen aan de wandelvakanties met mijn ouders in de Alpen en Dolomieten. Dit is totaal anders. Mooie weg, nauwlijks stijgend, uitzicht ook niet bijzonder Paaltje aan het begin van het pad weghalen en je kun er zo met de auto op. Kwestie van tijd voordat ze dat gaan doen denkt Dirk. Aan de andere kant, tot halfweg jaren 70 van de vorige eeuw kon men met de auto naar Seamans hut. Zijn ze mee gestopt…vanwege het milieu. YesYes . Met de fiets mag je nog wel, weg is er geschikt voor. Aangekomen bij Seamans hut* hoorde we dat het nog maar een minuutje of 30 tot aan de top zou zijn. Ook hier zit het venijn in de staart, of top, zoals je wilt.
Steil omhoog door de sneeuw. WE HEBBEN HET GEHAALD  met droge voeten het hoogste punt van Australië tweeduizendtweehonderd en achtentwintig km hoog. Gevierd met een boterham.

Al met al zijn we 4 uur onderweg geweest. Toet stond te wachten en startte meteen….geweldig  bakkie.
Bushcamping gevonden aan de Snowy river. Heerlijk stil met achter ons grazende kangaroes en op de bergtoppen sneeuw.
Bevoorrecht dat zijn we.
Morgen naar Thredbo.

* Seaman’s Hut is een hut waar je overdag gebruik van mag maken maar alleen in noodgevallen mag overnachten en een memorial. Gebouwd om de dood van skiers Seaman en Hayes in 1928 te herdenken. Deze waren van het pad geraakt en hadden nergens een schuilruimte. De familie van Seaman heeft de hut gebouwd.
De gedroogde en blik etenswaren die er staan worden meergenomen en achtergelaten door andere wandelaars.

Meteen de aandacht.
Willen we vanochtend alles in onze eski (koelbox) doen, izzie weg!!!
Gelukkig hebben we een reserve dus geen man over boord. Kantoor gaat pas om 11uur open en we hadden geen zin om te wachten.
Naar war memorial and National Portrait Gallery.
De weg naar Cooma is een van de snelwegen die de camping omringt dus toch even gaan vragen of ze misschien onze koelbox hebben gevonden. Miss sunshine begreep er niets van maar als we morgen terug zouden komen dan konden we het aan de schoonmaak dames vragen. 0% meedenken of empatie. Nu had ik pas 3 keer uitgelegd dat we op weg naar Cooma waren en geduld was op ( samen met de beleefdheid) gezegd dat de box dan wel gestolen zou zijn en met slaande deuren en gierende banden (licht overdreven) het pand en terrein verlaten, never to return. En dat is een belofte geen dreigement. Zo!
Cooma is maar 1.5 uur rijden, camping gevonden.
Tiidens het diner in gesprek geraakt met een stel uit Gladstone.
Hij is gepensioneerd ingenieur wat zij heeft gedaan weten we niet. Wat we wel weten is dat ze een musical hebben gemaakt. Nul kennis van muziek schrijven, arregementen maken, regisseren en wat er verder nog allemaal bij komt kijken. Het heeft ze twee jaar gekost, heel veel plezier opgeleverd, veel geleerd en nu bezig met de tweede.
Ze zijn op weg naar Tasmanië om de eerste te verkopen. Erg gepassioneerd. Leuk om te zien.
Wij hebben een kleine, korte 1malige voorstelling gegeven met het opzetten van de tent.
Morgen naar de Snowy Mountains. In Thredbo hebben Mir(ian?) en Dirk een aantal maanden gewerkt.  Enfin a sentimental journey…..

Het blijft me verbazen, weer een 100% gratis museum en niet de minste ook; het National Museum of Australia.
In een notendop het gaat over de geschiedenis van Australië.
Persoonlijk vind ik het, zacht gezegd, jammer dat de Aboriginals* niet tot nauwlijks worden benoemd. Hun geschiedenis  bevind zich in een aparte afdeling met een eigen ingang…..valt misschien toch wat voor te zeggen?
Op het terrein mag er niet  langer dan 4 uur worden geparkeerd. Zelfs Dirk was het na 4 uur zat het zat. Op naar de tour in het nieuwe parlementsgebouw….ook gratis.

Omdat  het parlement in zitting was duurde de rondleiding wat korter en konden we de kamers waarin de beslissingen worden genomen niet in.
Ga binnenkort eens kijken of er een ( gratis) rondleiding is door het Binnenhof, toch de tijd aan mezelf.
* geloof dat het woord Aboriginal politiek incorrect is. Ze worden nu  indigenous people (inheems) genoemd

De 3 zusters gezien;

geen wandelomgeving dus meteen maar door naar Canberra.
Canberra is een gemaakte stad. Ja duh grijze (grijs is het nieuwe blond ?) alle steden zijn gemaakt, klopt, Canberra echter is gemaakt omdat de Australiërs het niet eens konden worden over de hoofdstad. Melbourne en Sydney hadden allebei hun mede en tegenstanders. Oplossing gevonden in 1908  namelijk een stuk grond tussen beide steden in ongeveer 300 km vanaf Sydney en ongeveer 600 vanaf Melbourne. Weer klein puntje de Anoriginals zaten er al. In hun taal betekent Canberra ontmoetingsplaats. Op zich goede naam want In Canberra zit het hoge gerechtshof en dient als zetel voor het parliment. Ook zitten er veel ambassades.

De Aboriginals hebben op het grasveld voor het oude parlementsgebouw een keet gezet die dient als hun ambassade. Denk daar maar eens over na
Dit ter info.
We hebben een camping gevonden ongeveer tussen alle snelwegen in….kostte wat moeite en dan heb je ook een hoop lawaai 24/7.
Morgen naar het Australië museum en een rondleiding door het nieuwe parlementsgebouw.

​Zondag is het funday in Sydney en kun je de hele dag voor $2,50 onbeperkt!!gebruik maken van het OV.  Waarom kan dan in NL niet?                                   

Enfin we hebben nu aardig in de gaten hoe eea werkt, alles sloot naadloos op elkaar aan  (gewoon niets plannen is het geheim althans volgens Dirk) en een uur na vertrek van de camping  arriveerde we met het pontje in Manly. Onderweg ook nog wat dolfijnen gezien.
Na een niet al te inspirerende wandeling kwamen we eindelijk bij Q station aan.
Q staat voor quarantine. Wanneer er op een schip tijdens de reis naar Sydney een besmettelijke ziekte was uitgebroken moest iedereen in quarantine. Hou voor ogen dat mazelen in die tijd dodelijk was en de hygiene behoorlijk te wensen overliet. Toen men ook per luchtschip arriveerde moest je een inentingsbewijs hebben. Had je dit niet dan ging je naar Q station. Het station is ook nog enige tijd gebruikt als weeshuis voor Vietnamese kinceren waarvan 1 of beide ouders zijn vermoord tijdens de Vietnamoorlog.
Quarantine komt van het italiaanse woord quarantina. Men dacht toen dat 40 dag( quarantina) dagen genoeg was om te zien of iemand al dan niet besmet was.
Vaccinatie van het latijnse woord vaccinia(koepokken) Verdere info te vinden op de foto.
Terug met de bus naar de ferry die op ons stond te wachten. OV werkte weer mee en rond 15.45 stonden we bij de auto.
Dat je voor $2,50 op zondag onbeperkt gebruik kunt maken van het ov hadden we niet begrepen,dus zaterdag de kaart opgeladen. Tsja toen stond er nog ruim 13 dollar op. Dirk heeft er een meisje een groot plezier mee gedaan, die van mij heeft een goed huis gevonden bij Johan en “Meid”.
Duurde behoorlijk langs voordat we Sydney uit waren…..zo blij met maps.me anders was het waarschijnlijk geeindigd in &!:$-%£$>|[♧¿●°☆ duizend bommen en granaten.
Blue mountains here we come. Een slaapplaats vinden was gemakkelijker gezegd dan gevonden, de eerste maakt ons blij met een dode mus door aan te geven dat er geen powered sites meer waren. Kwam mooi uit, electra heb en wij niet nodig in de tent. Sorry, nog geen kans gehad om het bordje no vacancies op te hangen. Hun filiaal in Heath??? Zat ook helemaal vol. Met de staart tussen de benen terug in de auto. Gestopt bij de plaatselijke YHA(Youth HostelAustralia) om te vragen of we misschien heel erg maybe op hun parkeerplek mochten staan. No. Begrijpelijk. Wat kost een kamer voor 2 personen met gedeelde toilet en douche. $85,00. Laat u maar. Kan wel merken dat Katoomba erg populair is met de bijbehorende hoge prijzen.
Ik had er geen vertrouwen meer in dat we een camping zouden vinden en zag ons de nacht al in een motel of in de yha doorbrengen. Ook weer dankzij maps.me een bushplek gevonden. Gelukkig hadden we in Sydney nog wat boodschappen gekocht. Pompoensoep opgewarmd samen met de guzleme van gisteren. Smullen. Spijkerbroek is voor het eerst in weken weer aan, best fris hier.

Zaterdag was Bondi beach ons startpunt voor de coastal walk. Volgens de LP zouden we migrerende walvissen kunnen zien.

Had wel eens een soort soapdocu gezien met de pakkende naam Bondi beach rescue. De reddingmannen en vrouwen zien er, ook in het echt, bijzonder (to put it mildly) uit in hun werkkleding. Ze worden gesponsord door DHL (Duurt Het Langst?) en hebben daarom ook die kleuren compleet met zwemmuts. ? Hopelijk duurt het redden niet zo lang als het bezorgen van een pakketje??
Wandeling begon langs diverse kustwerken. Fish en chips gegeten op Bronté beach waar Dirk er achter kwam weer een bril kwijt te zijn…..mischien op zoek naar zijn maatje in valley of the winds?
Wandeling ging op enig moment alleen maar door een stadje en besloten we met de bus terug te gaan naar Bondi Junction. BTW geen walvis gezien
Met de trein naar Kings Cross waar we al snel weer een brilletje scoorden…done….check. Via de botanical gardens en SOH op naar de trein om ons weer naar de camping te krijgen. Het overstappen op het centraal station had wat voeten in de aarde (en een heel klein beetje gevloek). Desondanks toch op plaats van bestemming aangekomen….de Turkse pizza boer. Weer heerlijk gegeten en weer geen afwas?

Met de OPAL card (australische OV kaart) linea recta naar de Opera House waar we een rondleiding gedaan hebben.

De meneer achter de kassa wist ons te vertellen dat WA en Maxima een paar minuten daarvoor langs waten gelopen. Fijn dan is de kust iig veilig. Na de rondleiding geinformeerd wat een kaartje voor my fair lady zou kosten. Zonder blikken of blozen van de cassiëre kregen we het (on)behoorlijke bedrag van $ 299,= te horen. Ren nou niet meteen naar de oogarts er staat echt tweehonderdnegenennegentig ozzie dollar. Ehhh vandaag maar niet, no worries, happies days. We hebben maar een footlong broodje gekocht bij Subway en zijn naar de Sydney Harbour Bridge gegaan.

Hier overheen gelopen voor een beter zicht op de stad.  Daarna een wijk aan de zuidkant van de Sydney Hadbour Bridge met de naam the Rock’s door gelopen. Wijkje dat nog redelijk origineel is. In de binnenstad lijken alle oude gebouwen wel opgeslokt door de nieuwbouw. Soms zie je nog een klein stukje van het oude gebouw uitsteken. Jammer. Gegeten bij * op George street. Aanrader. Je kiest en koopt je stuk vlees dat je vervolgens zelf op de bbq gooit (de braadtijden staan op een bord boven de bbq) . Ondertussen haal je salade, gepofde aardappelen etc etc vlees erbij en smullen maar. Als toet was er fruit en geen afwas. Op naar de wrat voor thee en koffie.

* even geen idee meer van de naam, 2 b continued.

Dinsdag 1 november was ‘Melbourne Cup, de jaarlijkse paardenrace, the day that stops the Nation.’s Morgens hebben we de auto gewassen en om 13 uur hadden we afgesproken met Eddie bij JamaicaBlue voor lunch. Wayne had ons geadviseerd te gokken op ‘icecream bucket’, maar dat paard kwam niet in het lijstje voor!? In plaats daarvan 5 hele dollars gezet op Grey Lion die natuurlijk de eindstreep niet eens haalde….
Woensdagochtend  weer op stap met ‘de wrat’ zoals Warren onze auto noemt. We hadden grote plannen om een beetje binnendoor te rijden, mja….het land is zóóó groot dat het een eeuwigheid lijkt te duren om ergens te komen, dus uiteindelijk maar weer voor de Pacific Highway gekozen. Woensdag tot Grafton gekomen en donderdag zou Sydney in zicht komen.  Bij Newcastle naar de information centre gereden waar we via wifi contact hadden met Eddie die aan de andere kant van de stad bij de BP stond

…makkie….dus nog een keer gedag kunnen zeggen!
In Sydney helaas niet over de brug gereden, maar onder de haven door en camping snel gevonden. Heerlijke pasta gemaakt met spinazie en spek!   Tijdens het maken Johan d’Hollander ontmoet; zeker en vast een Belg. Hij is al een tijdje onderweg en geeft ons handige tips hoe in de stad te komen met openbaar vervoer. Heeft de auto ook even rust

Nou wij stonden er hoor…..om 05.47……..op het strand……..samen met een meneer die de kangeroes aan het voeren was. Wat een desillusie. Ze stonden puur natuur keurig op een rijtje……

Dirk wilde kijken wat ze aan het eten waren en werd door de voedermeneer terug gefloten……ze zouden weleens kunnen schrikken. Yes …. me auntie. Voor mij was de lol er al snel af, helemaal toen ik een filmcrew zag.

Ben lekker weer onder de deken gekropen. Dirk is blijven zitten. Op enig moment kwam er een dame naast hem zitten die de minister milieu bleek te zijn ( een greenie zou de campingmeneer uit Cooktown hebben gezegd) Ze gebben een gezellig onderonsje  gehad.                                 Ontbijt op het stand. Het verveeld niet snel. Zagen we nog een kangoeroe in de verte ook??
Op naar het Leap hotel. Verhaal gaat dat daar een aboriginal moeder haar kind niet mee wilde geven aan de blanken. Deze kinderen zouden later de naam ” stolen generation” krijgen. Met het kind in haar armen heeft ze het op een lopen gezet. Op enig kwam ze op een klif terecht en kon ze dus niet verder. Ze is van de klif gesprongen. Verhaal gaat dat zij dood is gevallen en haar kind in een boom terecht is gekomen. Mensen in de buurt van de boom hoorde de baby huilen en hebben haar (geloof ik) als hun eigen kind opgevoed.De TI dame wist ons ook te vertellen dat nazaten van dit kind en haar ouders en paar jaar geleden nog in Mackay zijn geweest. We hebben het niet na kunnen gaan omdat we te vroeg waren en we geen zin hadden om een uur te wachten.

Marlborough was onze lunch stop. De dames in het plaatselijke postkantoor vertelden ons dat het zondag daar maar 6 graden was. We zakken af naar het zuiden en kunnen idd merken dat het koeler wordt. Voelt tegenstijdig omdat wij gewend zijn dat het in het zuiden bijna altijd warmer is wn in het noorden vaak kouder. Maar ja we zijn down under en hier gaat dat precies mosredna
Op aanraden van  een stel dat we gisteren op de camping spraken zijn we naar Yeppoon gegaan. Er zou daar een soort gelijke camping zijn,  in het bos en aan het strand. Wij hebben het niet gevonden. Wel een plek aan het stand en aan de snelweg. Zee was kwalvrij dus eindelijk gezwommen.
Voor de verandering niet zelf gekookt maar heerlijk maxicaans gegeten, met 2 HaagenDas bolletjes ijs als toetje.

Vergeten te vertellen dat we gisterenavond ook vuurvliegjes hebben gezien!!!

Het meeste spannende van de reis hebben we waarschijnlijk vandaag gehad, bezoek aan Melba’s huis. Over dit enerverende avontuur later.
Voor ons doen laat wakker, zo rond half zeven. Meteen de tent in gepakt, nog even gekeken of we weer een platypus op film konden zetten…nee en toen op zoek naar een ontbijtplek in de zon. Gevonden met uitzicht op koeien. Dirk dacht een broodkrummeltje tussen zijn tenen weg te vegen. Lukte niet omdat het een bloedzuiger was. Hij had zich al behoorlijk aan Dirk vastgezogen. Brrrrrrr. Gelukkig was er geen bloedtransfusie nodig. Stukje wc papier was uiteindelijk voldoende.
Desondanks lekker ontbeten.
Terug naar Mackay waar we een stukje van de stadswandeling hebben gedaan. Door naar de bieb voor het broodnodige internet, Coles voor het avondeten, green beans,  potatos and currysaugage.
Op aanraden van de TI dame naar cape Hillsborough. Hier komen de wallibies het strand op. Camping pal aan het stand gevonden…appeltje eitje weg loopt hier dood.
Blijkt dat de waibies zich ’s morgens rond 05.00uur laten zien. Vroeg naar bed, wekker gezet om 04.45.

Oja …. Nellie Melba’s huis.
Denk je nu aan pêche melba en de melba toast dan zit je helemaal goed. Beide zijn bedacht door de chef-kok Auguste Escoffier; het ngerecht toen hij haar zag optreden, de toast toen hij verliefd op haar werd. Hoe romantisch wil je het hebben? Het enige wat we in het huis zagen is een kamer waarin wat van haar persoonlijke spullen staan.Ze heeft een zoon gehad maar daar wordt met geen woord over gerept.
Wat we wel weten is dat ze , tot nu toe, de grootste operazangeres van Australie was. King George was zo van haar talent onder de indruk dat ze de eretitel “dame” kreeg. Heel Australië was zwaar in de rouw na haar overlijden in 1931 op 70 jarige leeftijd.
Melba was niet haar geboortenaam. Volgens haar manager had ze een artiestennaam nodig. Mel = van Melbourne, haar geboorteplaats. Waar ba vandaag komt is ons een raadsel.
Huis is van zijn originele plek in Mackay naar deze plek gebracht. Waarom? You tell me.
Moest om de één of andere reden aan dame Edna denken?