Lees verder Broken River →

​Het” easy does it”  dagje van gisteren, vroeg om herhaling. Zo gedacht zo gedaan. Bowen is , volgens betrouwbare informatie, dé mangostad van queensland zoniet van heel Austalië. Komt dat even goed uit, ben zeker niet vies van mango’s en was dus niet van plan om de stad te verlaten zonder tenminste 1 mango gegeten te hebben. Tsja was een goede voornemen…..helaas geen mango gezien, buiten die 2 heule grote nepperts bij de plaatselijke VVV en in de supermarkt. Zwaar teleurgesteld op weg naar Airlie beach. Niets bijzonders daar behalve dat het de uitvalshaven voor Whitsundays.

Morgen naar MacKay

Pot schafte bietjes, aardappelen en worst in Malanda.
Mocht iemand 1pansgerechten weten GRAAG.
Groenten zijn hier niet in veel variaties beschikbaar (zelfs niet in blik of diepvries) en dan ook nog niet echt de lekkere smaak zoals wij die kennen. Ieder nadeel hep ze voordeel…hier vind ik broccolie zelfs te eten.
Voordat we Chillago gedag zeggen zijn we nog de bij het informatiecentrum ‘The Hub’ in geweest waar een heel aardige vent ons vertelde dat er een aantal grotten te bezichtigen zijn,  ‘ the Balancing Rock’ én de Smelter, oftewel de voorloper van onze Hoogovens, Tata tegenwoordig.  We besluiten als eerste naar de plek te gaan waar de Smelter heeft gestaan.   Blijkt een grote, open vlakte met een aantal schoorstenen en een enorme plakaat afval wat nog het meeste weg heeft van asfalt.  Blijkt nog vol te zitten met asbest en niet gewonnen metalen.    Verder over een hobbelweg als een golfplaten dak (wasbord) is naar een grot en aboriginal tekeningen.
Onderweg een paar vrachtwagens tegen gekomen die even zorgde dat we geen hand voor ogen zagen van de stof!

Toen naar de Balancing Rock die in het echie veeeeeel kleiner leek dan in de folder!?

Op weg naar Malanda zagen we nog de grote blokken marmer liggen van 24000 kilo per stuk zoals onze caretaker ons gister nog heeft verteld.

In Malanda een mooi plekje gevonden op de Caravan Park onder de bomen.   Ze hebben hier een soort kinderboerderij inclusief kippen, biggen, kalfje, schapen, geiten en een pony.    Hier nog een stukje gelopen langs waterval en een stukje bos. Bij terugkomst 2 cookabarra’s in de boom!    Even later toen het nét donker was barstte in 1 keer het hele koor Cicades los, wat een kolere herrie, echt oorverdovend!   Het duurde gelukkig niet zo heel lang; met een half uurtje was het bekeken.
De volgende morgen tijdens het inpakken hoorde we ritselen boven ons. Bleek er toch wéér een boomkangoeroe te zitten, wat een bonus!    Hij was op de vlucht voor iets wat boven in de boom zat tot hij ontdekte dat wij hem zagen…..sja……
Even later hadden we de hoop een Platypus te zien, maar die lieten we varen toen de tent nog niet open bleek.
Toen maar de watervallen bekeken, 3 stuks in totaal. Die mochten we niet missen aldus de Lonely Planet.

Door naar Innisfail waar Wayne en Helen hun verliefde jeugdjaren hebben doorgebracht; leuke stad met veel art deco gebouwen.   Lekkere pies gekocht en opgegeten in de haven, kaarsje opgestoken in de kerk, geen stempel gekregen bij het postkantoor, internetten in de bieb.  Hierna op zoek naar de restanten van de suikerfabriek waar Wayne heeft gewerkt op aangeven van een wederom alleraardigste dame van het informatiecentrum.   Vergeet bijna te melden dat we contact hebben met Eddie Rijkenberg.  Hij vertelde onderweg te zijn vanuit Newcastle als….vrachtwagenchauffeur.  We hadden al wel gezien op internet dat zijn juwelierszaak dicht is sinds 2013.        Verder ging de reis naar Mission Beach waar alle campings vol bleken…. toen maar geëindigd op Garners Beach naast het bordje NO CAMPING…….geeeeen idee!!!
Onrustig nachie door harde wind en daardoor klapperen vande tent, maar volgende morgen wél ontbijtje op het strand…..toevallig, ha!!

Best vroeg weer on the road naar Townsville waar we lekker vroeg in de middag aankomen nadat we de lunch genoten hebben met uitzicht op zee.

Wasje gedraaid en bericht ontvangen van Simone (van Eddie) dat we van harte welkom zijn en het hartstikke leuk vind dat we komen, gezellig!!     Wandeling gemaakt naar Kissing Point

en tegen het vallen van de avond naar Castle Hill voor een uitzicht over de stad.

Bij terugkomst op de camping blijkt het canadese koppel Neil en Dorothy Vogel (Nederlandse ouders) ook weer aanwezig.   Vertellen dat ze Cassowary’s én Platypusen gezien hebben, meervoud!!    Het enige wat wij zien zijn met bordjes goed uit te kijken naar ze en dat dóen we ook….pffffff

’s Morgens voor vertrek even over het stand gewandeld. Was ongeveer 07.30uur en al bluddiehot. Weer een waarschuwing ivm de eventuele aanwezigheid van crocs (en dan bedoel ik niet die super lelijke schoenen….alhoewel een eigenaar daarvan ook wel een waarschuwing zouden gebruiken. Bij ieder opgang hangt een stuk pvcpijp met daarin een fles azijn. Kun je gebruiken wanneer je in aanraking bent gekomen met een kwal of iets dergelijks.Vanaf november komt er in dit deel van de zee een antikwallennetten te hangen. Voorkomen is beter dan genezen niet waar….   Op naar Cairns ligt 56.5 k ten zuiden van port Douglas. Auto onder een boom geparkeerd en op naar de bieb voor gratis internet. Er staat daar een boom met daar omheen een hek. Blijkt dat er vliegende vossen in zitten. Dat zijn grote vleermuizen die blijbaar ook overdag actief zijn. De boom is hun toevluchtsoord. Bizar gezicht om tientallen van die beesten,wapperend met hun vleugels, in een boom te zien. Geluid maken ze ook.Enfin, blog bijgewerkt en een uur later terug naar de auto. In de boom waar onder onze toet geparkeerd stond, stikte het ook van de vleermuizen. Er kwamen er een stuk of 20 aanvliegen….gaaf. Of je nu bij de bieb of VVV komt het moet gek lopen als je er geen gebruik van internet of wifi kunt maken en nog gratis ook. Soms is de enig restrictie de tijd dat je het kunt gebruiken.Geen idee of je in Nederland ook zo makkelijk gebruik kunt/mag maken van internet en wifi als hier. Zoniet dan wordt dat tijd.Tot nu toe is iedereen bij de bieb, VVV of camping even vriendelijk.Ook iets wat mij reuze verrast, de netheid van de parkeerplaatsen langs de weg en van de openbare toiletten, schoon, fris, meer dan voldoende wc papier, geen geklieder op de gebouwen. Er staan vaak geen prullebakken, wat me eerst verraste. Nu denk ik dat daar goed overnagedacht is….je bent en blijft verantwoordelijk voor je eigen zooi. Als je het meeneemt kun je het ook mee terug nemen. Verrassend is dan ook weer dat de Austaliër(als die bestaat) de grootste mileuvervuiler is. Alles wordt op het eerste oog gescheiden, blik, glas, papier. Batterijen echter niet. Land van uitersten, net zoals het landschap.Op naar Chillagoe. Ligt in het binnenland en het laatste stuk(35k) gaat over een kiezelweg.De general store meneer wist wel een goedkope kampeerplek voor ons. Voor slechts 6 dollar konden we op de rodeoground staan. Voor de zekerheid gevraagd of er een rodeo bezig was. Nop. Poe. Reserveren moest via de kroeg. Prima, was toch al beertime. Als betaalbewijs een mooi groen lint gekregen voor om de antenne (die we niet hebben) te binden.Meteen gereserveerd voor het avondeten ( tea dus). De meneer van de general store had  niets wat wij konden gebruiken, dus uit eten.Even polshoogte genomen van onze overnachtingsplaats……stikt van de kangaroos die niet eens echt van ons schrikken. Wél van twee hele stoere 4×4 auto’s die met veel misbaar binnen komen rijden. De beheerder kwam even kijken en horen wie wij wel niet waren. Wij zijn door de screening gekomen.Inmiddels hadden de magen zich gemeld dus naar de kroeg. Begin steeds meer bevestigd te krijgen dat er nauwlijks lantarenpalen staan. Het is werkelijk gitzwart. Gelukkig gaf de volle maan nog een beetje licht.Terug van het lekkere maal nog even zitten lezen. Komt op enig moment 1 van die lawaaipapegaaijongens aanlopen. Niet zo heel gek want wij zaten in de buurt van de zeecontainers waarin de wc’s en douches zitten. Zegt ie “goejeavond”!  Hoe groot is de kans dat je in deze uithoek en op deze kampeerplek 3 medelanders treft? Nou? Nou? Hij blijkt met twee vrienden Australië door te reizen en onderweg wat bij te verdienen in bv de advocadopluk. Wij menen dat hij avocado meent. Weer een pracht van een sterrenhemel met de melkweg(die hadden we al een week of wat niet gezien.)Laddertje op en ?????

Ruim optijd aan boord van the Poseidon.

Na het invullen  van de broodnodige formulieren mochten we eindelijk het grote water op. De duikers en snorkelaars werden naar de eerste plek gebracht ongeveer 75k (zo’n beetje alles wordt afgekort, zo ook het woord kilometer) noordelijk uit de kust. Vooraf een peptalk (water27 graden) en instructies.

Toen kregen we de spullen aangereikt, duikbril met snorkel (handig!), flippers en een bijzonder flatterend lycra bodysuit. Écht .. een modeshow van Chanel verbleekt erbij. Pak is niet verplicht wordt wel van harte aanbevolen tegen kwalijke kwallensteken en zonnebrand.          Daar gingen we dan eerst de duikers en toen de niet duikers.
Mijn eerste snorkelervaring was voor de kust van Zanzibar en in mijn geheugen had het koraal echt sprankelende kleuren. Hier is dat niet het geval. Koraal is grijzig met zo heel af en toe een beetje kleur. Veel papagaaivissen gezien en wat andere soorten waarvan de namen mij zijn ontgaan. Lees verder Great Barrier Reef →

Vertrokken uit Cooktown. Onderweg auto door soort van wasstraat gehaald; de bananenboeren zijn als de dood dat er een beesie in de monocultuur terecht komt!!

Mocht iemand plannen hebben om een (kleinschalige) camping over te nemen in Cooktown, wij hebben een goed adres. Gegarandeerd zandvlo vrij.

We zijn al een tijdje in Queensland dat oa om haar sugercanetoads bekend staat. Ze zijn een enorme plaag en het schijnt een soort van sport te zijn om er zoveel mogelijk dood te rijden. Lukt blijkbaar er goed heb er nog geen 1 gezien dead ór alive.
De meeste huizen hebben hier rondom een veranda, ook typisch voor Queensland.
We hadden het plan om naar Daintree national park te gaan. Niet gedaan. Entree en pontje was nog best een hoop geld en we kregen steeds meer het idee dat het een soort van geknutseld park is. Besluit was snel genomen we gaan naar port Douglas.
VVV was nog open, morgen worden we om 08.00uur verwacht aan boord van de Poseidon om te snorkelen op 3 plekken.
Op de camping vliegende honden gezien; jeweetwel, van die grote vleermuizen die ’s avonds in grote getale op zoek gaan naar voedsel.

.

Mount Isa > Kerumba 11 oktober  reisdag.

Ongeloofelijk hoe droog en dor een land kan zijn. Op weg naar Kerumba zijn we langs hele stukken land gekomen die alleen bestaan uit dood gras en zand. Lees verder Cooktown →

Het kan nog saaier dan gisteren, truly. De route van vandaag gaf nul vertier op een paar emoes na. Zou wel een heel kort verslag worden dus maar wat wetenswaardigheden waar je helmaal niets aan hebt als paginavulling.
* temperatuur. Gisteren en vandaag een barre 36 graden.

* vliegen en muggen? Nog steeds veel te veel. Zullen er wel meer gaan worden naar mate het warmer wordt. We gaan ook nog naar Cairns “dus” richting tropen met nog meer muggen en vliegen. Wél aan het Great Barrier Reef…….snorkelen!!!
* tot nu toe is ieder camping even schoon en voorzien van een campkitchen sommige zelfs van een koelkast met vriesdeel. Ideaal om de spullen lekker koel te houden. Sommige hebben zelfs wasmachines en wasdrogers tegen betaling.  Kampeerprijzen vallen ook best mee, omgerekend gemiddeld $25 per dag voor een plek zonder electra.
* zo te merken zijn de automobilisten heel wat relaxter dan die in Europa, geen gejaag, niks bumper kleven, geen middelvinger of scheldtaal. No worries.
* benzineprijzen. Wanneer je boodschappen doet bij  Coles of Woolworth zit er aan het einde van de kassabon een aantal kortingsbonnen. Soms voor drank en altijd voor benzine. Bezineprijzen varieren van $ 1 tot $ 2.08. Beide hebben we alleen gezien, niet getankt.
1 aus.dollar is ongeveer € 0.70 waard. Boodschappen doen duurder dan bij ons.
* ze hebben het ? gezien hoor. Na al die ellende in SA met stroomuitval en alle gevolgen dan dien, gaan er stemmen op om kernenergie over te gaan….veel betrouwbaarder. Nooit gehoord, gelezen over Fukushima of Tsjernobil blijkbaar. Was een conservatieveling van Tasmanië die met dit waarlijk briljante idee kwam.

Warm afscheid van de camping beheerder Alan en Alice Springs genomen.
Over de reis op zich valt niet zo veel te vertellen behalve dat het booooooooooooooooooo ooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooogeeuwooooooooooooooooooooooooo oooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooooring is. Toch valt er nog wel iets te vertellen bijvoorbeeld
♧ dat we zijn de capricornline over zijn gegaan
♧ dat er ontelbaar veel termietenheuvels te zien zijn. Niet alleen pal aan de snelweg maar tot ver in het land. Een of ander lolbroek is begonnen met sommige een t-shirt aan te doen en/of een hoed op te zetten. Ziet er op zich geinig uit. Wat de termieten hier van vinden?

Wij zijn niet gestopt om dat antwoord te krijgen maar kunnen ons voorstellen dat zij het niet kunnen waarderen

♧ dat er best een hoop salamandertjes en soortgenoten heerlijk aan het zonnen zijn….midden op de weg

♧ dat de kroeg in Barrow creek is een bezoekje waard. Vroeger lieten de schaapscheerders een bankbiljet achter met daarop hun naam. Deze werd achter de bar vastgespijkerd en zo waren de barkeeper én de scheerder er zeker van dat de scheerder de volgende keer zijn borrels kon betalen. Deze traditie is te loor gegaan maar vervangen door het achter laten van allerlei andere memorabilia zoals een vlag van Friesland, een flesopener in de vorm van jawel….klompjes, stickers van FC Twente en zo verder.

Ongelofelijk maar waar er hangt geen vlag van Amsterdam, dus die gaat een volgende keer mee. De muren zijn volgeklad met opmerkingen en handtekeningen

♧ dat de de Devils Marbles de volgende bezienswaardigheden waren

Rotsen door weer en wind afgesleten waardoor er bijzondere vormen zijn ontstaan.
♧ dat we denken een dingo (wilde hond) gezien te hebben
Van de weg af, achter een door hagel doorzeefde, schuur de overnachtingsplek gevonden. Doodstil, paar satelieten en vallende sterren gezien.

Vroeg naar het transportmuseum gegaan. Daar staan ik weet niet hoeveel vrachtwagens uit ongeveer alle jaartallen. Museum is opgericht door een vrouw die zelf jaren lang een truck heeft bestuurd. In het museum is een stuk dat alleen over vrouwlijke truckers gaat.
Was rond 09.30 al hehoorlijk warm. Als klap op de vuurpijl een truck met ijzeren! banden gezien, reed zo ongeveer 10 km per uur met een gewicht van 9 ton. Chauffeur en bijrijder zaten niet in een cabine maar heerlijk in de open lucht.

Er is ook een gedeelte als eerbetoon aan de kamelen , paarden en ezels die als eerste hiepen met oa het bevoorraden van de afgelegen boerderijen.
1 verhaaltje ging over een kameel met de naam Harry…..

Door naar het Telegraaf station. Op deze plek kwamen de telegrafische berichten binnen vanuit Darwin of Adelaide die dan weer verder moesten worden geseind.

De dieren die ik eerder noemde waren ook hier van onschatbare waarden voor het vervoeren van materieel en manschappen bij het maken van de lijn. Op 1 dag werden er 90! telegraafpalen geplaatst. De eerste waren bomenstammen (dus 90 bomen op 1 dag omhakken en plaatsen) maar omdat deze last hadden van termieten werden ze al snel vervangen door zgn Oppenheimer palen van metaal. Deze hadden ook als voordeel dat er geen electra weglekte.
De palen hadden een porseleinen kop waardoor de draden gingen. Deze moesten met enige regelmaat vervangen worden. Niet vanwege termieten oid maar omdat de Aboriginals als snel door hadden dat ze hiervan goede speerpunten konden maken.
De architecten hadden in het hoofdhuis schietgaten bedacht omdat ze verwachten dat de Aboriginals de vesting zouden aanvallen.

Niets is minder waar, er was zelfs een hele goede verstandhouding tussen hen.
Met al het personeel en kinderen dat er rond liep, was het bijna een dorpje.
Nadat het kantoor gesloten was heeft het nog de functie van ” kinderopvang” gehad. Klinkt misschien vriendelijk, is het helemaal niet. In al zijn wijsheid had de regering in de begin jaren ’30  bedacht dat halfbloedjes (vaak kinderen van blanke mannen, die zich niet om de opvoeding bekommerde), met geweld bij hun moeder vandaan gehaald moesten worden zodat ze een “gewone” westerse opvoeding konden krijgen.
Een heel klein aantal kinderen is na jaren weer in contact gekomen met hun moeder, het merendeel had dit geluk niet.
Eindelijk de plek gezien waaraan Alice Springs de naam ontleend; de bron ligt pal achter het terrein waarop de telegraaf gebouwen staan.

Op weg naar woolies  (Woolworth, supermarkt ala AH) stuiten we op de pizzaboer waar we gisteren naar op zoek waren. Heerlijke kebab gegeten.

Down under kun je geen alcoholische dranken kopen in de supermarkt. Hiervoor moet je naar de bottlestore. Een groot aantal hier van werkt volgens het drive through principe. Bizar om te zien zeker omdat de niet drive through stores er nogal louche uitzien. De eerste keer dacht ik een soort van SM kelder aan te treffen.?
Onder de Aboriginals is alcohol een groot probleem. We denken (aanname) dat dit de reden is waarom er voor iedere bottlestore een politie agent(e) staat.

Warme dag….de auto had het niet makkelijk en de tenttrap was niet om zonder bescherming aan te pakken.