Gewandeld in de Trephina gorge.
Ook weer een aanrader. Daarna nog de  Emily en Jesse  gorge bekeken. Zijn twee aparte kloven (mag eigenlijk de naam niet hebben maar oké) zijn in de grot nog wandschilderingen van heel lang geleden te zien.
Na deze (in)spannende ervaringen was het siestatijd.
Rond happy hour op naar Alice Springs om bij Annie’s de locals te gaan bekijken. Jammer genoeg is Annie (voorgoed?) gesloten. Op naar de volgende aanrader volgens Lonely Planet, Todds Taverne en die was gelukkig wel open. Dirk had nog een geanimeerd gesprek met een aboriginal man. Hij wilde heel graag geld hebben om cola light te kopen, light ivm zijn diabetes.  Vort maar.
Naast de taverne zit de bioscoop, spontaan besloten op Sully te gaan zien ( film over de piloot die in 2009 een vliegtuig in de Hudson rivier heeft laten landen, alle inzittende hebben het overleefd)
Op zoek naar de turkse pizza boer…….niet gevonden, dus terug naar TT voor de dagschotel, schnitzel met jus of pepersaus. Beste lap vlees met niet al te veel smaak.
We moesten de filmzaal delen met wel 4 andere.

Als je ooit naar deze kant van Australië gaat én je van wandelen houdt, is de  rond wandeling (ongeveer 3 uur) van Kings Canyon wat ons betreft een must do.

Weer in de toet en op naar Alice Springs 450 km verderop. Dirtroad had de rit 100 km korter gemaakt maar verstandig geweest en het niet gedaan. De weg is goed begaanbaar, maar de banden van een gewone auto zijn gewoonweg niet geschikt voor dit soort weggen. Jammer. Misschien toch ruilen voor een 4WD?
Onderweg een cannonball monument bezocht. Ja cannonball zoals de film.  Een Ozzie wist ons de geschiedenis achter het plakkaat te vertellen. Ooit was het een traditie om 1 dag in het jaar met een kolere gang van Darwin naar Adelaide te rijden(3000 km).   Niet met een vw golf maar met een Porche, Maserati of gelijkwaardig. Zo ook op 24 mei 1994. Langs de weg waren een aantal stempelposten. De betreffende auto ging veel harder op de controlepost af dan de bestuurder dacht. Gevolg 4 doden, de 2 controleurs en de 2 inzittende van de auto en het  einde van de Canon Ball.

Min of meer. De meneer wist ons te vertellen dat de weg nu voor een andere race wordt gebruikt namelijk de solar challence. Doen wij Nederlanders vaak heel goed en snel.
Tegen schemering aangekomen in Alice Springs. Camping die we in gedachten had is permanent gesloten. Dan maar naar de camping daar tegenover met de toepasselijke naam G’day mate. Schoon en van alle gemakken voorzien. Super.

Nog voor het gekraai van de haan bed uit en boel ingepakt om de zonopgang te zien. 06.24 precies☺ was het zover. Mooie foto’s, geen mensen die over de lookout sprongen om nog mooiere fotos te krijgen.

Gerug naar de camping, douchen, broodjes roosteren, lekker ontbijt en daar ging we weer. Aangekomen bij de camping van Kings Creek Station weer een behoorlijke dollarcent neer moeten tellen voor een ondermaats plekje. Weer geBBQ-ed en op tijd onder de veren.

Gistenavond dus de mijntour gedaan. Deze werd gegeven door de eigenaar van het ondergronds hotel. Was hij bij de ontvangst niet al te vriendelijk, zo overdreven lollig was hij tijdens de tour. Het huidige Australië is op enig moment losgekomen van Antartica en onderweg naar haar huidige plek op andere aardschorsen gestuit. Opaal is gevormd dankzij deze scheidslijn. Hou me ten goede…kon hem niet helemaal volgen in zijn Ozzie engels. Kijk voor de securiteit anders maar op good old reliable Wikipedia.

Als je een mijn wilt beginnen, koop je als eerste een vergunning. Deze vergunning geeft je 4 paaltje en het recht op een geb Lees verder Coober Pedy > Ayers rock →

1. Om 07.31 gepakt en gezakt op weg naar de grensovergang SA > Northern Territory 

Grensovergang om 08.21 was easy peasy. Had ik nog het idee van onze oude grensovergangen, dit werd meteen tenietgedaan, niet eens een grenspaal oid.
Gestop bij mount Conner. Wordt vaak aangezien voor de Uluru.

Nog een beetje wind temp.om 12.47 uur 32graden celcius en gearriveerd op onze gratis campingsite. Geen parkeerplaats maar een heuse camping met een shopje,internet ,  restaurant en barretje om footy te kijken.
Bulldogs hebben gewonnen met  89-67. In 1960 hebben ze voor het laatst in de finale gestaan. Wij zijn vast hun gelukbrengers. De eerste footy die we ooit gezien hebben was ook tussen deze twee teams, Bulldogs waren toen de underdogs.

Aantal fans van de Sydney Swans in de kroeg was hoger dan dat van de Bulldogs.Morgen nog een kilometertje of 80 naar Uluru.                                   Er is genoeg te zien en te wandelen om de tijd tot , hopelijke een mooie, zonsondergang te doden.

Oei, oei, oei  wat een woei 

Het is de hele nacht door blijven waaien, lijkt niet minder te worden.
Pal tegen de wind in naar Coober Pedy. Een van de slaapzakken heeft het voor elkaar gekregen om zich niet alleen uit de tent te wringen maar ook uit de beschermhoes….vloog ie opeens over de achterklep. Omkeren, uit de struik plukken en vort weer.
Rijden is hier weinig inspirerend, landschap is of vlak of vlak met af en toe een paar bomen. Getuigen de autowrakken die we hebben gezien gaat het ook wel eens goed mis. GSM heeft hier geen bereik dus als je wat overkomt ben je aan de goden overgeleverd. We pakken iedere gelegenheid aan om de benzinetank vol te krijgen.
Pompen werken op electra en nog niet alle delen van SA hebben weer stroom(29 september om 16.45) Zal je toch geen cashgeld bij je hebben………
Op de radio staan de betweters als eerste te vertellen dat het allemaal schande is.
Hoe eea geregeld is weten we niet, wel dat de inwoners van SA het meest betalen aan electra. Oorzaak van de stroomstoring is een soort van kettingreactie, harde wind, boom op electra draden, hoogspanningsmasten geknakt dus héle systeem op zijn but. Is in Nederland gelukkig beter geregeld (ook al )
Goed we zijn in Coober Pedy aangekomen en we hebben een bijzondere slaapplek gevonden…..in een nisje ….onder de grond

---

Privacy? Zero
Gehoopt dat we hier internet zouden hebben maar helaas. Los van het feit dat internet laat staan wifi hier nog in de embryoschoenen staat, zal het weer ook geen positieve bijdrage hebben geleverd.
‘ s Avonds hebben we een opaal mijn bezocht.

 

 

Om niet al om 20.10 in bed te belanden maar naar het journaal gekeken. Herstel gaat langzaam, weersomstandigheden worden ietsjes beter. Vervolgens een rondje in het pikkedonker gereden, weer schitterende sterren.
Terwijl ik dit schrijf vrijdag om 11.16 uur zitten we in de bieb met rader love van de Golden Earrings ??

We hebben inmiddels bijna het ritme van de natuur aangenomen, rond 21.00uur naar bed en rond 06.30 wakker.

Vanochtend eerst naar de uitzichtpunten Wangarra van Wilpena pound gelopen. Vogeltjes hadden van alles te vertellen. Uitzicht? Tsja ehhh we hadden een uitzicht op een soort van krater verwacht maar dat gaf een kater. Lekker gewandeld dát wel.

Toen ontbijten en douchen. Lucht trok langzaam maar zeker dicht, donder en weerlicht. Toen we van de camping afreden begon het te regenen. Onderweg behoorlijke wind. Rond  het middaguur in port Augusta aangekomen. Boodschappen gedaan en een soort van matjes gekocht om de nachtrust wat te verzachten.
Wind werd ondertussen orkaankracht. Helen had ons het advies te geven om bij de plaatselijke bieb te internetten, dus wij naar de bieb. Orkaan had inmiddels gezelschap gekregen van de regen. Gratis en voor niets een kaartje gekregen met wacht en paswoord wat we bij iedere bieb in South Australia kunnen gebruiken. Ook hier weer ontzettend vriendelijke mensen. Aan de overkant van de bieb was er inmiddels een boom omgewaaid en geen 2 minuten nadat Dirk Anneke had gefeliciteerd met Roen zijn verjaardag viel de stroom uit. De vriendelijke dame bedankt en tegen de wind in richting Noorden.

Onderweg eindelijk een road train gezien, dat is een wagen met 3 trailers best lang dus. Om het inhalen veiliger te maken hebben ze op de voor en achterkant is er op de voor en achterkant vermeld dat het een roadtrain betreft. Onderwijl begrepen we van de radio dat in heel SA de stroom was uitgevallen. Inmiddels meer dode dan levende kangaroes gezien. Onderweg een heel mooi wild parkeerplekje gezien. Omdat de kracht van de orkaan niet minder werd, toch maar afgezien van het kamperen, waren we met een busje geweest hadden we het zeker wel gedaan. We belandden in Woomera ken je vast wel van de nuclaire testen die hier in 1946 plaats vonden. De lokale aboriginales werden als proefkonijn gebruikt………………
Wel camping gevonden maar zonder beschutting en dat hebben we met deze windkracht en de hoogslaper echt wel nodig. Dan maar een cabine$$$. Dirk heeft een heerlijk maaltje gekookt.

Eerste nacht in ons hoogboven de grond slaapvertrek is op zich goed bevallen, wel gaan we  op zoek naar oplossing voor de wel erg harde ondergrond. Zal pas in port Augusta zijn waar we woensdag in de middag hopen aan te komen. Gaan we ook meteen de rest van het boodschappenlijstje afvinken. We hebben gekeken in de general store van Hawker, maar die heeft niet wat wij zoeken. Wel een kaart van Australië gekocht. Door een allervriendelijkste dame van het postkantoor is er een stempel  van Hawker op de kaart gezet…op Hawker. We gaan proberen om iedere plaats waar we overnachten zo’n stempel op de betreffende  plaats te krijgen. 

Afstand Hawker ingang Wilpena pound national park is ongeveer55 km, we hebben dus niet echt lang in de auto gezeten. Onderweg gestopt bij een uitzichtpunt en 2 kangaroes gezien. Wij werden net zo bekeken zoals wij hun bekeken.

Prijs voor campeerplek en entree np betaald en toen op weg naar de Sacret Valley. Eerlijk gezegd? Geen aanrader. De vallei staat bekend om zijn tekeningen van de aboriginals. Nou wij hebben het voor elkaar gekregen om er er pardoes langs te lopen. Zal ook komen omdat wij gekleurde tekeningen hadden verwacht en dat waren het dus niet.

 

 

 

 

 

 

Niet verwacht, wel gekregen een paar emoes die pal aan de weg liepen.

 

 

 

 

 

 

Terug in het park gevraagd of en hoe we naar Wilpena pound kunnen lopen. Nadat we een paar keer hebben moeten beloven dat we pas morgen gaan uitleg gekregen. Wat bewegwijzering betreft zijn wij in Europa heel erg verwent of de Australiër heeft een veel beter richtingsgevoel. De suggestiedoos met verbeterpunten (gezien door onze ogen) heeft al aardig wat suggesties. De kampeerpannen die ze hier gebruiken hebben veel weg van een verfblik. Dat kan écht handiger.
En dan …… vliegen. Nee niet met een vliegtuig maar van die beesten die van zonsop tot zonsondergang om je hoofd zoemen. Ik word er nu al gek van. Volgens betrouwbare bron schijnt alleen maar erger te worden. Yippy.  Door de mond ademen is vragen om ongewenst bezoek. Doordat ik bijna een vlieg in mijn neus had, toch maar eens kijken voor zo’n beeldig, charmant netje voor om het hoofd. Na aanschaf wordt er vast een foto gepubliceerd.
Morgenochtend lopen naar Wangarra uitzichtpunt. Vanaf daar schijn je een mooi uitzicht op de pound te hebben.
Vervolgens via Port Augusta richting Coober Pedy. Hopelijk vinden we een plekkie waar we ” wild” kunnen camperen. Scheelt weer in de dollars. Ons Nederlanders zijn zunig niet waar

​Na een goede nachtrust vertrokken naar Wicked om ons vervoer en slaapplek voor de komende 52 dagen gaan ophalen

Beloofde auto stond klaar om geinspecteerd te worden en dat heeft Dirk dan ook tot in de  puntjes gedaan. FOTO
Schuurtje in tent, ritslipjesstuk,niet te missen deuk inachterdeur,reserveband en krik oké bevonden. Papieren ondertekend, warm afscheid van Helen en Wayne genomen en rond 11.08 uur off we went.
Omdat ze zeker wilden weten dat we ook echt weg gingen☺ hebben ze ons een stukje op weg geholpen om de stad uit te komen. Bij de eerste de beste pomp getankt en de route voor de dag uitgeplozen. Zowel de wegen als de wegenkaarten zijn toch wel iets anders dan in Europa. Een highway is gewoon een tweebaansweg, de maximum snelheid is 110 ( komt maar zelden voor) Wegnummers kunnen anders zijn dan dat wat er op de kaart staat….uitdaging …. voor mij in dit geval. Offline maps.me appie deed het gelukkig fantastisch,  kaart verbannen naar dashboardkastje. Zo  weer een zorg minder.
In Burra wat inkopen gedaan, gelunched en verder naar de eindbestemming Hawker.
Daar zonder problemen rond 18.15 aangekomen, camping gezocht en gevonden(tis een gehucht dus dat is niet echt een uitdaging geweest).
Naar de plaatselijke pub voor het avondmaal met een welverdiende pils voor Dirk.
Schitterende sterrenhemel, die we ,gelukkig ,vast nog veel vaker gaan zien.
Laddertje op, oogjes dicht en snaveltjes toe.