Bonjour. Ça va? Vandaag lekker uitgeslapen. Bij de hotelreceptie de brommer voor vandaag en de bootreis naar Siem Reap (SR) voor morgen geregeld. Met ieder zijn eigen Willempie helm (die voor Dirk was zeker 3 maten te klein, kwam niet een over zijn??) op naar het ontbijt. Muslie,fruit,yougurt,poached egg, toast , fruitsap en thee…we konden er tegen aan. 1ste stop: bamboetreintje. De reis ging niet helemaal in 1 keer goed maar dankzij Wikiloc toch de bestemming  bereikt. Voor de gemiddelde westerse weggebruiker laat de bewijzering iets te wensen over. Aan de andere kant, bijna iedere tourist neemt de tuktuk. Hoe ziet zo’n bamboetreintje er uit? Stel je voor 2 assen daarop een onderstel met daarop een soort liggende tuinafscheiding van, jawel, bamboe. Hierop een bamboe matje(zoiets als dat wij meenemen naar het strand), 4 kussens voor mevroi  en meneer….mooi zitten, dom kijken zoals ze in West Friesland zeggen. Motor kwam hakkenlend op gang maar 1maal op stoom ging ie als een trein. Filmpjes zijn helaas te groot om bij dit verslag te plaatsen. Als er op het hele tracé  5 meter recht spoor te vinden is, vind ik dat al veel. Deed mij denken aan het geschommel van de trein Ayutthaya >Chiang Mai. In de verte kwam er een tegenligger aan. Zo’n treinvlotje heeft geen remmen en ook geen anker oid.? Geen paniek, de machinist kent zijn pappenheimer en weet wanneer het motortje los te laten. Ruim op tijd stonden we stil. Ja en dan? hoor ik je vragen. Nou das helemaal niet zo moeilijk als je het 1keer hebt bedacht. De andere machinist weet ook op tijd te stoppen, stapt van zijn treinvlotje en helpt zijn collega het onderstel van de wielen af te halen ( nadat wij er af waren natuurlijk, anders wordt het wel een heul zwaar karwei) en legt deze aan de kant. Vervolgens worden de wielen van het spoor gehaald en aan de kant gegooid. Het andere vlotje kan nu door (die passagiers zijn  blijven zitten) Nu hadden wij de mazzel dat er uiteindelijk 6 tegenliggers waren, we hebben daarom maar gewacht totdat de laatste voorbij was. Om “ons” vlotje weer op de rails te krijgen, hielp de laatste machinist nadat hij gepasseerd was…wielen op de rails,onderstel erop, kleedjes recht, kussentjes en verder schommelen maar. Mooie omgeving, vreselijk leuke ervaring. Snelheid? Zo’n 35/40 km p u. Bij de eindhalte aangekomen, wat het tijd voor een drankje. De beheerder van de plaatselijke kroeg is een meneer zonder boventanden en met een allervriendelijks gezicht. Bij iedere man boven de 40 hebben wij zo iets van” die heeft die rode Khmer ellende meegemaakt”. Deze meneer blijkt 69jaar te zijn. Dirk vroeg hem het een en ander maar zelfs in het Frans vond hij het niet prettig om het erover te hebben, waarschijnlijk ook omdat er 3 meisjes van een jaar of 12 bij zaten. Gebedel is hier heel normaal. Nu waren deze meiden niet aan het bedelen maar ze wilde ons wel heel erg graag een gevlochten armbandje verkopen. Het is voor mij geen straf om tijdens de vakantie zo een soort armbandje te kopen, sterker nog in dit soort landen vind ik het leuk, soort van souvenir,  gedram werkt precies averechts bij mij. 1 van de meiden sprak redelijk engels. Wanneer je een andere taal wilt leren moet je hier voor $5,- per maand voor betalen. Nadat ze beloofd had om het geld te gebruiken voor het aanschaf van engelse les hebben we 3 armbandjes gekocht, 1 van ieder meisje. Nummer 4 kwam te laat maar heeft ons laten beloven (pinky swear) dat, als we er nog 1 zouden willen kopen, we dat bij haar zouden doen. Trein gekeerd, zie foto , en terug schommelen naar de brommer. Die stond nog steeds waar we hem hadden achter gelaten. Willempies op,op weg naar Wat Banan. Heerlijk gegeten in een soort van open tuinhuisje boven het water compleet met hangmat.??? Na de lunch trap van zeker 100 treden bedwongen en dat in deze warmte. Niet veel bijzonders,wel een mooi uitzicht. Blijft me verbazen dat de traptreden zo hoog zijn gezien het feit dat de Cambodjanen gemiddeld  toch iets kleiner van stuk zijn dan de westerling. Misschien waren de voorouders langer van stuk? Na deze inspanningen vonden we dat we wel weer zo een heerlijke fruitshake verdient hadden. In de blender ging banaan, maderijn,dragonfruit, ijsblokjes en gecondenseerde melk en toen bleef het stil….. geen elektra . Jammer voor ons maar helemaal voor de aardige  jongedame. Ze herkende dat we Nederlands spreken en zei ” tot ziens , doei”. De volgende keer was sneller dan verwacht, we zaten bijna op de brommer toen ze woest zwaaiend aan kwam hollen. Er was weer elektra, wilde we de shake nog? Tuurlijk!! Nadat we 1 van de lekkerste shakes die we hier hebben gehad op hadden  gingen we op weg naar oa de killing cave. Weer door een mooi landschap vol reisvelden met in de verte  wat heuvels. Foto’s waard. De killing cave ligt op zo een heuvel, schitterend uitzicht afschuwelijke geschiedenis. De mensen die de plaatselijke martelgevangenis hadden overleefd, werden hier van niet al te grote hoogte in de rots gegooid. Niet dood? Dubbel pech. Ironisch of niet maar wij waren wel toen aan happy hour. Dit is bij dezelfde tent als waar we het ontbijt hebben genuttigd. 1 bier 50 dollar cent oleeee  Na een wel verdient tukkie stapte Dirk weer op de brommert om ons naar de waterkant te rijden. Ook daar weer heerlijk gegeten. Morgen worden we om 06.30 in de lobby ( klinkt chic is het niet) van de hostel verwacht, zodat we naar de boot gebracht kunnen worden. Tocht naar SR duurt een uur of 8, genoeg tijd om niets te doen behalve navelstaren, dutjes en genieten van de omgeving. Bonne nuit et à demain.