Vanmorgen oatmealporridge bij ontbijt, heerlijk! We hebben een lange dag te gaan over hoofdzakelijk onverharde wegen, om 8 uur rijden we.     Rond de middag na een hoop gehobbel verrijzen er wat stenen palen aan de horizon…blijken de zgn ‘deer stones’.

Offerplekken van 3000 jaar terug toen er nog veel herten rondliepen. Ronde voor mensen,  

vierkante voor de herten. Hierna lunch en weer door. Een uur of 4 reden we de rechter voorband lek op een scherpe steen.  

• Band vervangen en ff 19 uur was de campspot gevonden…weer prachtplekkie, weer doodstil.   De buren komen ff buurten om ons te begroeten;   Lees verder ma 26 juni. En route towards Murun →

Vandaag op tijd wakker, ontbijt is pas 8:30, eerst stukje lopen maar.     Best veel zooi hier en daar. Bierflessen zijn groot hier, lijkt wel 2 liter, plastic… Vlak bij onze ger (jurt) weet ik een paar wezelachtige grondeekhoorns op de foto te krijgen. Je ziet ze veel, maar laten zich nist eenvoudig op de foto zetten. Sue laat een tekening achter in het gastenboek en na de groet ( met melk deze keer!) zijn we weg.
Vandaag weinig km’s. Eerst naar de Khorgor vulkaan. Archie 2 wordt op een grasveld geparkeerd, het is al best warm. Op naar boven. Sue besluit niet te gaan, de 83-jarige Judith ziet geen reden achter te blijven en begint ook dapper aan de trip. Wayne puft achter me aan, maar gaat best goed (met hulp van puffertje). Binnen het uur kijken we in een behoorlijk diepe krater, mooi rond. Sommige dappere dodo’s lopen de hele ronde….ik niet. Weer beneden aangekomen is het lunchtijd. Wayne attendeert me op de ring rond de zon….best bijzonder vind ik, Wayne niet!?
Even verder stoppen we voor de Yellow Dog Cave…. verhaal wat Maggi ons verteld zegt me niks… heb film gezien, kan me verhaal niet (meer) herinneren…. Even verder nog meer gaten in de grond. Lijkt of de boel ingestort is.. George (geoloog) legt uit dat hier lavastromen onderdoor gegaan zijn in tunnels die uiteindelijk de boel ondermijnt hebben op sommige plaatsen…. makes sence… Judith struikelt en komt met een angstig gilletje van Maggi op haar kniëen terecht, valt mee. Bij de bus aangekomen staat Jan klaar met pleisters die even later Jim ook nodig heeft, ook hij is gevallen. Letterlijk om de hoek is onze kampeerplek. Terwijl de tenten worden opgezet in de buurt van een aantal ger tenten komt een lange, slanke jongen aangelopen. Blijkt de Nederlander Rikkert van Huisstede. Zanger en klarinetspeler. Vanaf zijn 15e de wens gehad naar Mongolië te gaan en 2017 in vervulling gegaan. Is hier nu 3 weken, nog 1 te gaan en dan weer terug naar Adam met de trein. Leuke, artistieke vent. Verteld me 3 jaar getourd te hebben met niemand minder dan Herman van Veen! Nu zover is dat hij zijn eigen muzikanten heeft en zelf gaat optreden. In het voorprogramma van van Veen uiteraard, te beginnen in Oktober dit jaar in….Carré….welja, en dat op 24-jarige leeftijd! Lijkt me leuk te gaan kijken.
Ondertussen zijn een aantal schapen geschoren en zal het avondmaal bereidt worden, door de familie.
Een zwart schaap is de klos, wordt op zijn rug gelegd, poten vast gebonden, pa legt knie op nek van schaap, snijdt buik open, werkt zijn hand naar binnen en weet al snel een interne bloeding te veroorzaken, beest binnen kortste keren in shock, nek wordt gebroken en het uitbenen kan beginnen. Even later komt er een soort melkbus waarin het eetbare verdwijnt samen met gloeiendhete stenen uit het vuur. Aardappels, uien en wortels er achteraan, deksel erop en we hebben een……snelkookpan! Bus op het vuur en pruttelen maar…. nog geen 2 uur later kunnen we aanvallen. Jan vertelt dat een vorige keer het openen niet helemaal goed ging… bij het openen plofte het deksel eraf en kwam de inhoud er met een sierlijke boog uit gevlogen, richting Archie. Het enigzins doorgekookte prutje achterlatend op ramen en een bakjes met borden en bestek. Al snel werd eea opgepoetst, maar de boer wist niet waar hij kijken moest van schaamte en dacht het voor altijd verknald te hebben bij Jan…. moet je Jan hebben…. kon alleen maar glimlachen…. Alles ging goed dit keer, geen plof. Jan had wodka voor de boer en chocolaatjes voor de rest van de familie meegenomen…..
Tijdens het kampvuur Rikkert proberen te verleiden te zingen….mislukt..

Na het warm eten gisteravond alvast beslag gemaakt voor de pannekoeken, de klontjes hebben de hele nacht gehad om op te lossen en dat is gelukt. Sushen en ik bakken met 3 pannen dat het een lieve lust is. Als er bijna 20 zijn wordt aangevallen. Het zijn niet de beste pannenkoeken, maar worden gewaardeerd. Half tien is alles opgeruimd en gaan we weer verder. We rijden nog geen uur of er ligt een motor op de weg met een heer erbij. De ketting is eraf gelopen en vast geslagen bij het achtertandwiel. Sam is dieselmonteur en ontfermt zich erover. Na wat 4-en en 5-en zit ketting er weer op. Nou ja, ketting…. heeft langste tijd gehad lamazeggen….motor ook trouwens en eigenaar is ook niet geheel okselfris, Jan verdenkt hem dat-ie zijn geld liever aan drank uitgeeft….
Hij heeft een duwtje nodig, Jan geeft hem het advies zachtjes te rijden en op het asfalt te blijven…..maar zodra de eerste prutteltjes zich melden stuurt-ie het gras in, geeft een dot gas en jahoor…..de ketting ligt er weer af…. jammer, meer kunnen we niet betekenen voor hem..hij zal moeten wachten tot iemand hem mee wil nemen…. even verder stoppen we bij een canyon waar iemand met een drone aan het spelen is. Rond een uur of twee zijn we bij het zgn. ‘witte meer’ waar geluncht wordt….rest van de pannenkoeken….mmmhhh…..
Half vier zijn bij Baadmarag Ger Camp. Alweer een mooie plek, doodstil, keurige tenten, mét stroom! Er wordt warm water gebracht waarmee we koffie zetten met de oploskoffie die we nog in Ulaan Baatar gescoord hebben.

Plan was vroeg op te staan en te kijken hoe de yaks gemolken worden. Werd pas 6:45 wakker toen de kachel aangestoken werd. Uit de veren, in de kleren, op stap. Jim en SuShen komen mee. Bij de jurt waar we ggister waren wordt volop gemolken. Een oudere dame wil niet op de foto, andere maken geen problemen. Mooi gezicht toch om te zien hoe harmonieus dingen er aan toe gaan in dit mooie, grote land. Echt opvallend hoe eenvoudig het leven kan zijn. Tot nu toe nauwelijks afrasteringen gezien. Iedereen maakt gebruik van zijn/haar eigen stukje land, heeft zijn eigen dieren en mensen weten dat van elkaar, respecteren elkaar en elkaars eigendommen. Geen herrie, geen geruzie, gewoon lekker leven…kunnen we wat van leren. Natuurlijk is dit in dit land veel makkelijker met zoveel ruimte, zo weinig mensen. Het heeft de langste tijd gehad (duizenden jaren), het is een kwestie van tijd dat er overal hekken komen te staan…..
Nog een foto kunnen maken van een grondeekhoorn waar er veel van rond lopen. Stond allerlei alarmerende geluidjes te maken toen we voorbij kwamen.
10 uur reden we weer weg, op naar Tsetserleg. Het stuk door de vallei kon ik in een roofseat doorbrengen…heerlijk!
Zo gauw asfalt in zicht komt weer naar binnen, daar is Janneman heel duidelijk in, en terecht. Tegen twaalven in Tsetserleg boodschappen doen. Kookgroep 3 is aan de beurt, that’s me! Paddy heeft een lijst gemaakt, dus aanvallen maar. We hebben tot 13 uur, Jan moet nog diesel en water tanken. Het meeste weten we te vinden en voor eenen in Archie te krijgen, maar voor de yakyoghurt
ben ik te laat. Die laat ik achter bij de vriendelijke dame. Op naar internet café waar Wayne al druk tikt. Snel een berichtje naar Gabriëlle en terug naar de Yoghurt mevrouw en op naar een heul belangrijke rots…. Sue koopt een klankschaaltje voor haar meditatiegroep in Melbourne.
Door naar een prachtig mooie, open plek waar de tenten worden opgezet en we beginnen met het avondmaal; roerbak beef met coleslaw en rijst.
Koffie na bij het kampvuur, 12 uur in bed na gesprekken over lesgeven met Philip en Judith…..prachtige avond en sterrenhemel!

Even tegen half negen wakker gemaakt: ontbijt. Yak yoghurt met meusli en jam…wow! Even later lopen we de heuvel op naar een zuster van de eigenaresse van de ger (jurt) camp. We krijgen uitleg hoe eea in zijn werk gaat. Deze zomerplek is vrij sober, geen vloer in de tent, winterplek is hoger in de bossen. Dan mét vloer en een veel dikker pakket vilt op en rond de tent. Tent is rond 3 miljoen Tukrut, ruim 1000 euro, gaat zo’n 20 jaar mee.
We krijgen een lunchbox waarmee we Wayne en ik even later op stap gaan op zoek naar vogels. Weinig vogels te kijk, des te meer vliegen, poeh hé! Af en toe de paardenvliegen die zo gemeen bijten…au!
Terug lopend naar de gercamp komen we een aantal vogels tegen, totaal 6 vandaag, niet slecht! Vanavond 19:30 warm eten.
Vóór die tijd nog even langs de gers in de hoop dat er gemelkt werd, maar nee….helaas.
Weer heerlijk gegeten; schapenvlees aan het bot….mmmmhh…. mét een donkere Budweiser. Zelfs Wayne kon deze niet weerstaan…

We zijn niet helemaal zonder kleerscheuren uit de strijd gekomen blijkt als we de volgende ochtend zien dat het linker spatbord tegen de band staat en de tank (een beetje) lekt. Spatbord wordt terug gebogen en tank zo gelaten….rond 9 is de boel weer opgebroken en kunnen we de reis voortzetten alsof er niets gebeurd is. Rond de middag komen in een regenachtig dorpje Rutsch (ofzo) in de hoop daar te lunchen…beetje veel gevraagd. We besluiten wat eetbaars te scoren in winkeltjes en verder gaat de reis. Onderweg nog een paar heren aangesproken die met panne stonden; lekke radiator…we kunnen helaas niks betekenen en komen een aantal rivieren later door een prachtige vallei aan bij de Tsenker Hot Springs. 8 uur zitten we aan het heerlijke avondmaal en is het tijd voor de Hot Springs. Ik raak aan de praat met een jong stel, hij Amerikaans, zij Engels. Onderwerpen Trump,en Brexit. Wat een zaligheid dit warme water. Rond elven heerlijk mijn mandje in.

Vandaag bushcamp opgepakt en op weg naar het Tuvkon klooster, één van de oudste in het land….so they say… Voor we de wandeling aangaan eerst lunchen op heth parkeerterrein waar de paarden ons links en rechts voorbij komen. Even later zien we waarom; een boer verjaagt ze naar een verder gelegen plek. Na de lunch de berg op, we hebben 2,5 uur tijd. Wayne moet al snel zijn puffertje nemen (heb ik ‘m nooit zien doen, blijkt ook iets van de laatste tijd…iets met leeftijd). Rustig verder en met 3 kwartier komt de tempel in zicht. Prachtige plek met minstens zo mooi uitzicht. We kunnen nog hoger, Wayne haakt af….watje. Boven aangekomen blijkt dat alleen vrouwen hier mogen komen….Sheena is er, Youri neemt een foto van haar naast het bordje wat haar verteld dat ze hier niet mogen komen…wel een beetje vreemd dat het boven pas aangegeven wordt!?
Anyway, klooster kan van het lijstje, verder gaat de reis naar het volgende bushcamp.
Nog geen half uur later komen we hopeloos vast te zitten in een heel drassig gebied zonder hoop er zelfstandig uit te komen. Jan heel kordaat: we geven ons tot 6 uur en gaan dan plannen maken. 6 uur komt en het ziet er niet goed uit. We besluiten het camp te maken en er kan een begin worden gemaakt aan het avondeten. Ik probeer het voorwiel te liften, Jan en Chris zorgen ervoor dat de vooras vrijkomt. We eten spaghetti bolognese…heerlijk! De sfeer is prima, kampvuur brandt, rond negen uur komt Maggi met het nieuws iemand gevonden te hebben met een grote vrachtwagen. Weliswaar bezig met een andere verzakte auto, maar verwachting is dat hij rond middernacht er kan zijn. Kabel wordt onder de auto gehaald en achterop vastgebonden en rond half twaalf kan het wachten beginnen, rond het kampvuur. Rond éénen besluit ik mijn bedje in te gaan, Wayne ligt al vanaf half elf. Rond half drie hoor ik vrachtauto geluiden…eruit maar weer…. jahoor, een grote, vreemde russisch aandoende zandwagen, 6-asser. Binnen no-time wordt de kabel verbonden en begint het trekken. Jan probeert nog te vragen of eerst een stukje getrokken kan worden waardoor Chris en ik het gat van het achterwiel kunnen vullen….maar dan is-ie al,weg, trekt in 1 haal de auto uit de penarie, voorwiel stuitert door het gat van het achterwiel, over de rijplaten en de Mercedes 1823 staat weer keurig op de voetjes. De mannen (3 stuks) krijgen hun verdiende loon (ong. 200 Amerikaanse Dollars) en wij gaan lekker weer het bedje in.

Vandaag hout ingeslagen en na niet al te lange tijd hetvasfalt verlaten om urenlang door de Orkhin Vallei hebbelen.
Door rivieren heen, niet diep hoor, personenauto’s konden het ook, dus… er zat zelfs een auto tussen met een spoiler!
Rond vijven de rode waterval bereikt tussen yaks en paarden door, wow!
Even na zessen plek gevonden voor de nacht. De tenten stonden koud of het begon te regenen… Foto gemaakt vanaf hoogte. Uiensoep vooraf, roerbak van schapenvlees en pasta met chocokoek toe, lekkerhoorrrr..
Nu in tent terwijl de paarden om ons heen kattakloppen…

Vertrokken vanaf Ogii Lake nadat we de zegening hebben ontvangen van 1 van de medewerkers. Ik bovenin hopend op mooie fotoos. Prima plek waar je rondom zicht hebt. We stoppen bij een stapel stenen waar we ons opstellen op volgorde van leeftijd. De oudste, Judith, krijgt als eerste een blauw lint aangericht van Maggi, onze mongoolse gids. Daarna maken we een groepsfoto en kunnen we het lint achterlaten nadat we 3 rondjes om de stapel hebben gelopen voor ‘good luck’. Onderweg veel paarden, geiten, schapen en koeien. Er wordt gestopt bij het Kul Tigin Museum waar op het parkeerterrein weer zo’n typisch Russisch busje staat waar ik het merk niet van weet, met pech…de aandrijfas ligt er los onder. Later onderweg weer lunchen op de inmiddels bekende manier en door naar het boeddhistische klooster Erdene Zuu in Kharkhorin waar we later het bijbehorend museum bezoeken om te leren dat de bevolking van het huidige Turkije zijn oorsprong heeft hier in Mongolië, de zgn. Göktürks…..
Nu alleen nog boodschappen doen en op naar het volgende jurtkamp om jurt no. 13 te kunnen betrekken. Hier wordt de door Nassan geschonken Wodka (of zoiets, want het smaakt nergens naar, ook niet als we een hele flinke scheut in het kopje doen…) soldaat gemaakt met jus d’orange en om 8 uur is het etenstijd; vooraf pompoensoep en als hoofdmaal lamsvlees, heerlijk!
Zat bij Susan, een oudere dame uit Melbourne, die ons haar verhaal vertelde over haar man die ze 24 jaar geleden verloren is aan (huid)kanker én naar ervaring met Air China in Pekin; haar aansluitende vliegtuig gemist omdat de gate al een uur voor vertrek dicht was en ze daardoor een volle dag vertraging opliep…not happy.
Tegenover me Philip; een aardige ier (volgens mij homo), biologieleraar die een tijdje gereisd en les heeft gegeven in Zuid-Amerika.

Vandaag eerste dag onderweg. Geheel volgens strak schema onder leiding van Jan stonden we om 8:30 bij de auto om onze spullen in te laden. Ik krijg uiteraard op mijn donder omdat ik een harde koffer had, maar Jan maakte er verder geen punt meer van…
Al gauw reden we door open vlaktes met slechts hier en daar een jurt (Mongolen zeggen oert). Jan legt uit dat er allerlei taken zijn in de auto. Een ieder krijgt zo’n taak toegewezen. Ik krijg, samen met Jim uit Engeland, de taak om te zorgen dat de tafels en stoelen uit de auto komen, op hun plek komen. Jan heeft hierbij een vreemd petje op. Hij legt uit dat we de kans krijgen eigenaar te worden. Hiervoor moeten we het van hem winnen met worstelen….dat gaat lastig worden gezien het postuur van Janneman. Even later wordt het water aangevuld tot 600 liter en weer even later is het lunchtijd. Er wordt een mooi, rustige plek gevonden van de weg af waar we het tijdelijke kamp opslaan. Dit keer laat nog Jan zien hoe eea in zijn werk gaat. 2 hoge tafel waar het eten op wordt voorbereidt en gepresenteerd, daar een kring omheen met stoelen. We hebben brood, sla, tomaten, komkommers, salami, tonijn, sauzen, frisdrank…heerlijk.
Verder gaat de reis naar de de Khar Bukh Balgas ruïnes. Net als we aankomen komt het met bakken uit de hemel. Duurt niet lang waarna we het museum in gaan….nou ja…lekkend schuurtje past beter bij het bouwsel. Later op de stapel stenen komen haviken in beeld die zich graag laten fotograferen. (Wayne heeft vandaag wel 9 onbekende soorten vogels gezien)
Hierna nog 70 km asfalt en 25 onverharde weg waarbij de 4 dakluiken open gaan en er 8 mensen hun hoofd uit het dak kunnen steken…ik sla dit keer over; best fris nog……
Even verder ziet Wayne een onbekende kraanvogel en dan zijn we bij het kamp. Wayne en ik krijgen jurt no. 3 toegewezen. Tot onze verrassing wordt er gekookt, zijn er toiletten én warme douches! Warme kleren aan, rondje lopen en het is alweer 8 uur, etenstijd. Heerlijk gegeten en een mooie zonsondergang moest op de foto uiteraard. Vervolgens komt Sam (van Melany) met een kruisboog aanzetten; proberen natuurlijk…valt met niet tegen; van de 3 pijlen weet ik er 2 op het houten bord te krijgen! Er zit een grote lobbes van een hond vast aan een ketting: effe hoi zeggen. Hij is maar wát blij met de aandacht. Uit gewoonte voel ik zijn halsband, blijkt een veel te strak touw wat helemaal ingegroeid is, de huid is helemaal kapot. Ik krijg het niet voor mekaar het kunststof touw los te knopen. Met hulp van de eigenaar snijden we het touw los en krijgt- ie een nieuw touw, nu veel losser.
Tijd voor koffie, mét stroopwafel, alweer een tijd geleden voor Janneman zegt-ie.
Even na tienen naar de jurt waar ons kacheltje aangemaakt wordt….heerlijk zeg, wat zijn die kacheltjes snel warm en wat houden die tenten de warmte vast zeg, poei!!
Mooie dag weer vandaag, als dit zo doorgaat kon het zomaar weer een mooie vakantie gaan worden….