Hoi hoi, even berichtje vanuit Tsetserleg.    Alweer ruim een week onderweg, geen internet..tot nu….
Alles goed hier, afgezien van het feit dat we behoorlijk verzakt hebben gezeten met de vrachtauto….poeh!
Fotoos komen…. heb nu alleen een pc tot mijn beschikking..

Vandaag na het ontbijt in de gele bus door de stad gehobbeld naar het Gandantegchinlen klooster waar een joekeloeris van een  Boeddhabeeld staat van wel 28 meter hoog…..wordt beweerd.     Sinds 1990 kunnen boedisten hun geloof weer vrijuit beleiden.   Vanaf 1924 tijdens de communistische overheersing zijn het gros van de kloosters vernield of in onbruik geraakt en vele tienduizenden boeddhisten omgebracht in opdracht van Stalin.

 

Gandantegchinlen klooster in achtergrond.   Voorop een soort van wierookvat waarmee je, door aanraking, je zonden kwijt raakt…. makkelijk hè! ?

 

 

 

Priesters maken zich op om naar de mis te gaan.

 

 

 

 

 

 

De koster druk bezig met voorbereiden vandekaarslichtjes.

Gebedsmolens in allerlei vormen met teksten erop.

In de verte Jan, onze Nederlandse chauffeur, met pet.

 

De gele bus nadat de chauffeur ons heeft afgezet bij het Nationale museum waar we zien dat het mongoolse rijk onder Dzjengis Kahn wel tot Turkije reikte!

 

Menukaart in het mongools; altijd handig.

 

 

7800 Tugrik verder is het leed alweer geleden.

 

 

 

Appeltje voor de dorst….

 

 

 

Uit België!

 

 

 

Nieuwe generatie.

 

 

 

Zo druk hier het verkeer, je snapt niet dat mensen nog de moeite nemen de auto te pakken.   Je krijgt het idee dat ze het leuk vinden, lekker westers!?

Morgen gaan we (eindelijk) onderweg.  345 km rijden naar het Ogii meer waar we in jurt zullen slapen.  Geen tentje opzetten dus nog.   Onderweg stoppen bij de ruïnes van Khar Bukh Balgas (speciaal voor Wayne; hij kan niet wachten om weer een stapel oude stenen te mogen bewonderen…).               Het goede nieuws voor hem is dat er genoeg vogels te bewonderen zullen zijn bij het meer.  Waarschijnlijk een aantal die hij nog niet kent ook!

 

* Ons weer laten verrassen: als je denkt dat er een ijscoboer langs komt omdat er opeens muziek in de straat klinkt, heb je het mis.   Alle kans dat het een vuilniswagen is!       Rare jongens, die mongolen.

AVerhuisd van vrouw Nassan naar Hotel Zaluuchud met heel ons hebben en houwen….nou ja, minus twee boeken, lege bierflesjes en blikjes…die mochten we achterlaten en een kussen mocht ik zolang lenen, ook weer opgelost.         Norbert had iets meer tijd nodig en was om twaalf uur nog druk aan het rommelen met al zijn zooi.   Wat een man; alles opgezegd; geen huis meer, geen vrouw (gescheiden), een ouwe BMW R80 (waar ken ik dat toch van?) opgereden ergens in Afrika en met een nog oudere Honda TransAlp tot in Irkoetsk waar hij niet verder mocht of kon en nu met de trein naar Ulaan Baatar is gekomen.    Probeerde me nog te bekeren tot sanyassin, heb even nagedacht….naah, thanks but no thanks..     Nu dus aangekomen in nieuwe kamer: foto getrokken ter bewijs van goed gedrag:

Onderweg een vreemd karretje getroffen met een vreemd drankje, geen flauw idee wat het is, lijkt nog het meest op bier!?

Straks briefing om 18 uur waarbij we onze medereizigers zullen ontmoeten…ben benieuwd!    Weet alleen dat we een Nederlandse chauffeur hebben; Jan!

Ja hoor, Janneman ontmoet én zijn maatje Chris én de 19 deelnemers.  Gemiddelde leeftijd is behoorlijk hoog, veel aussies en engelse.   Morgen nog een dagje in de stad met bezoek aan klooster, museum en zwarte markt.   Es kijken, vandaag donderdag, dus zaterdag de hort op…eindelijk.

Dag 1 en gelijk aan het werk gezet; komen we terug van de supermarkt voor ontbijtspulletjes breekt de sleutel….in het slot natuurlijk!

Affijn, dametje Nassan erbij gehaald en komt met de geruststellende woorden dat me dat een hoop geld gaat kosten! Maar na een paar zeer verbaasde blikken van 3 heren ( Norbert is ondertussen weer tussen de levenden) komt ze met wat geteedschap om het zelf te proberen…gratis!   Ik heb geluk en na wat rommelen komt de boel uit elkaar en krijg ik het ontbrekende deel uit het slot; dat scheelt weer.

Later op de dag besluitem Wayne en ik op stap te gaan en de stad te bezichtigen.   Al gauw stuiten we op een tamelijk grote markt waar oa onderdelen verkocht worden voor de jurt tenten!

Kan me deze onderdelen van de Mongoolse jurt tenten herinneren uit de film die we zagen vlak voor vertrek: The Cave of the Yellow Dog.

Op weg naar Nassan gaan we langs het Zaluuchud Hotel waar we ons morgen moeten melden en ja hoor, daar staat de Dragomon auto op ons te wachten:  Archie 2….je vraagt je af wat er met Archie 1 gebeurd is..??

 

’s Avonds heeft Norbert gekookt en wij voor bier gezorgd. Heeft John er weer wat blikjes bij ook.  Ieder een halve liter is natuurlijk voor Norbert niet genoeg, dus ga ik op zoek naar meer, gekoeld, bier en kom terug met….Bavaria….what else!?

Wist je…. dat Ulaan Baatar de op 2 na meest vervuilde stad ter wereld is?    Op de eerste plaats een stad in Iran….kijk maar eens op dit artikel….Wayne las een artikel voor dat ruim 90% van de huishoudens hier hun huizen ’s winters warm stoken met kolen…

 

 

 

 

 

Voor de zekerheid wekker gezet op 01:30.   Wayne zou om 9 uur vertrekken, 3 uur  vliegen, koffer, taxi….dus daar zat ik midden in de nacht te wachten buiten op straat.   Tegen tweëen komt een taxi (Toyota Prius) zoekend de straat in en hoor ik een schreeuw uit de auto komen… daar istie dan hoor.   De chauffeur had geen idee, ze waren al zeker een half uur aan het zoeken….

Eind goed, al goed… nog 1 dagje en het avontuur kan beginnen!!

Wayne kwam dus niet opdagen… vlucht zou 10:50 aankomen, was al vertraagd tot 12:39, maar al wat eruit kwam….geen Wayne….wachten tot 14:00 uur….niks.      Sja, wat doe je dan…nog langer wachten… en uiteindelijk toch eieren voor mijn geld gekozen en een tax gepakt (snorder met Toyota Prius) en 10 dollars later aangekomen bij hostel Nassan.

Net bericht gekregen van Wayne; zit nog in Pekin en hoopt vanavond 9 uur alsnog deze kant op te komen…hij baalt. Ik ben ondertussen bij ene Norbert aangeschoven; hij gaat vanavond voor me koken; motorrijders onder mekaar hè, die doen dat…?

Iets later dan gepland (geloof ik) aangekomen op Ulaan Baatar.   In Moskou nog steeds geen slurven, dus door de zeikregen naar een bus die ons naar de luchthaven bracht.

Onderweg ‘Not Dead yet’ uitgelezen van Phil Collins, wat een mannetje!

Omdat we wat later vertrokken op Schiphol duurde het niet lang voor we weer door mochten naar de volgende

Ook weer met het trappetje, geen regen dit keer……en na 6 uur landden we veilig op de eindbestemming Ulaan Baatar.

Ik weet niet wat ik heb, maar ik kon niet stoppen in het boek van Nikola Tesla, maar ook deze is verslonden in de 6 uren en heb ik nog een dutje gedaan ook, mooi boek, interessante man zeg!

Nu is het wachten op Wayne die naar zijn zeggen met Air China om 10:50 aan komt…..nog 2 uurtjes wachten…?

Koffer afgegeven, afscheid genomen van Gabriëlle, nu maar hopen dat Aeroflot me niet vergeet op te halen….??

Het is toch weer snel gegaan. Kan me nog goed herinneren dat Wayne voorzichtig meedeelde de reis naar Mongolië geboekt te hebben aan de keukentafel in Adelaide.
Kon toen nog niets toezeggen, maar begin Maart was ik eruit; als alles meezit zijn we van 15 Juni tot 5 Juli onderweg.
Hier kun je kijken hoe de reis er uit zou kunnen zien…