Zaterdag was Bondi beach ons startpunt voor de coastal walk. Volgens de LP zouden we migrerende walvissen kunnen zien.

Had wel eens een soort soapdocu gezien met de pakkende naam Bondi beach rescue. De reddingmannen en vrouwen zien er, ook in het echt, bijzonder (to put it mildly) uit in hun werkkleding. Ze worden gesponsord door DHL (Duurt Het Langst?) en hebben daarom ook die kleuren compleet met zwemmuts. ? Hopelijk duurt het redden niet zo lang als het bezorgen van een pakketje??
Wandeling begon langs diverse kustwerken. Fish en chips gegeten op Bronté beach waar Dirk er achter kwam weer een bril kwijt te zijn…..mischien op zoek naar zijn maatje in valley of the winds?
Wandeling ging op enig moment alleen maar door een stadje en besloten we met de bus terug te gaan naar Bondi Junction. BTW geen walvis gezien
Met de trein naar Kings Cross waar we al snel weer een brilletje scoorden…done….check. Via de botanical gardens en SOH op naar de trein om ons weer naar de camping te krijgen. Het overstappen op het centraal station had wat voeten in de aarde (en een heel klein beetje gevloek). Desondanks toch op plaats van bestemming aangekomen….de Turkse pizza boer. Weer heerlijk gegeten en weer geen afwas?

Met de OPAL card (australische OV kaart) linea recta naar de Opera House waar we een rondleiding gedaan hebben.

De meneer achter de kassa wist ons te vertellen dat WA en Maxima een paar minuten daarvoor langs waten gelopen. Fijn dan is de kust iig veilig. Na de rondleiding geinformeerd wat een kaartje voor my fair lady zou kosten. Zonder blikken of blozen van de cassiëre kregen we het (on)behoorlijke bedrag van $ 299,= te horen. Ren nou niet meteen naar de oogarts er staat echt tweehonderdnegenennegentig ozzie dollar. Ehhh vandaag maar niet, no worries, happies days. We hebben maar een footlong broodje gekocht bij Subway en zijn naar de Sydney Harbour Bridge gegaan.

Hier overheen gelopen voor een beter zicht op de stad.  Daarna een wijk aan de zuidkant van de Sydney Hadbour Bridge met de naam the Rock’s door gelopen. Wijkje dat nog redelijk origineel is. In de binnenstad lijken alle oude gebouwen wel opgeslokt door de nieuwbouw. Soms zie je nog een klein stukje van het oude gebouw uitsteken. Jammer. Gegeten bij * op George street. Aanrader. Je kiest en koopt je stuk vlees dat je vervolgens zelf op de bbq gooit (de braadtijden staan op een bord boven de bbq) . Ondertussen haal je salade, gepofde aardappelen etc etc vlees erbij en smullen maar. Als toet was er fruit en geen afwas. Op naar de wrat voor thee en koffie.

* even geen idee meer van de naam, 2 b continued.

Dinsdag 1 november was ‘Melbourne Cup, de jaarlijkse paardenrace, the day that stops the Nation.’s Morgens hebben we de auto gewassen en om 13 uur hadden we afgesproken met Eddie bij JamaicaBlue voor lunch. Wayne had ons geadviseerd te gokken op ‘icecream bucket’, maar dat paard kwam niet in het lijstje voor!? In plaats daarvan 5 hele dollars gezet op Grey Lion die natuurlijk de eindstreep niet eens haalde….
Woensdagochtend  weer op stap met ‘de wrat’ zoals Warren onze auto noemt. We hadden grote plannen om een beetje binnendoor te rijden, mja….het land is zóóó groot dat het een eeuwigheid lijkt te duren om ergens te komen, dus uiteindelijk maar weer voor de Pacific Highway gekozen. Woensdag tot Grafton gekomen en donderdag zou Sydney in zicht komen.  Bij Newcastle naar de information centre gereden waar we via wifi contact hadden met Eddie die aan de andere kant van de stad bij de BP stond

…makkie….dus nog een keer gedag kunnen zeggen!
In Sydney helaas niet over de brug gereden, maar onder de haven door en camping snel gevonden. Heerlijke pasta gemaakt met spinazie en spek!   Tijdens het maken Johan d’Hollander ontmoet; zeker en vast een Belg. Hij is al een tijdje onderweg en geeft ons handige tips hoe in de stad te komen met openbaar vervoer. Heeft de auto ook even rust

Donderdagavond aangekomen in Tin Can Bay.   Dit was een tip  van de dames in het postkantoor van Marlborough. Het had iets te doen met dolfijnen ofzo….    Daar aangekomen bleek dat er dolfijnen in de haven komen en gevoerd worden ’s  ochtends om half acht….. prima, gaan we doen.       Tentje open gevouwen bij de campkitchen waar we ’s avonds heerlijke worstjes met een ceasar salade eten.     Volgende morgen naar de haven gewandeld en daar waren al twee dofijnen aanwezig.   In het water bij de dolfijnen stonden 3 begeleiders kniediep in het water de boel in de gaten te houden; we mochten de dolfijnen niet aanraken.     Nog even geduld hebben, want om 8 uur precies begint het voeren. Dit spektakel is begonnen in de 50-er jaren.

De dolfijnen brachten regelmatig spulletjes uit zee (flessen, oliefilters) en kregen daar vis voor terug.Hierna zijn we doorgereden naar Cooroy waar Simone nét kwam aanrijden.   We zijn hartelijk onthaald, bedjes stonden klaar en we hadden veel te kletsen.   Vader Cor is 4 jaar terug overleden en moeder Wil zit in een verzorgingshuis.

Eddie heeft de zaak in 2013 van de hand gedaan en rijdt sindsdien op de vrachtauto.   Broer Victor is destijds overleden in een auto ongeluk in Duitsland, broer Hugo is daarna overleden aan een leveraandoening; zoon Joost van 37 is nu de CEO van de Visser BV.   Lucas, jongste van Eddie en Simone probeert de Pacific te ontginnen voor LNG, blijft alles toch nog binnen de familie.  Volgende dag rondje gereden in de BMW van Simone

en terug geweest bij mijn werkplek ‘Fairhill Nursery’  waar Nick en Ellen nog steeds de scepter zwaaien; ze herkende me nog!!    Eddie kwam zaterdagavond terug van Melbourne en zijn we met zijn allen naar de pizzeria

gegaan en daarna een biertje gedronken on de brewery.

Zondag hebben we een stuk gewandeld bij Kenilworth naar een eivormig kunstwerk en een oude goudmijn.

Dit samen met ene Gerard Broersen, vader afkomstig uit HHW-Noord!    Vandaag, maandag zijn Eddie en ik naar Brisbane gereden om zijn vrachtauto te lossen.

Nou wij stonden er hoor…..om 05.47……..op het strand……..samen met een meneer die de kangeroes aan het voeren was. Wat een desillusie. Ze stonden puur natuur keurig op een rijtje……

Dirk wilde kijken wat ze aan het eten waren en werd door de voedermeneer terug gefloten……ze zouden weleens kunnen schrikken. Yes …. me auntie. Voor mij was de lol er al snel af, helemaal toen ik een filmcrew zag.

Ben lekker weer onder de deken gekropen. Dirk is blijven zitten. Op enig moment kwam er een dame naast hem zitten die de minister milieu bleek te zijn ( een greenie zou de campingmeneer uit Cooktown hebben gezegd) Ze gebben een gezellig onderonsje  gehad.                                 Ontbijt op het stand. Het verveeld niet snel. Zagen we nog een kangoeroe in de verte ook??
Op naar het Leap hotel. Verhaal gaat dat daar een aboriginal moeder haar kind niet mee wilde geven aan de blanken. Deze kinderen zouden later de naam ” stolen generation” krijgen. Met het kind in haar armen heeft ze het op een lopen gezet. Op enig kwam ze op een klif terecht en kon ze dus niet verder. Ze is van de klif gesprongen. Verhaal gaat dat zij dood is gevallen en haar kind in een boom terecht is gekomen. Mensen in de buurt van de boom hoorde de baby huilen en hebben haar (geloof ik) als hun eigen kind opgevoed.De TI dame wist ons ook te vertellen dat nazaten van dit kind en haar ouders en paar jaar geleden nog in Mackay zijn geweest. We hebben het niet na kunnen gaan omdat we te vroeg waren en we geen zin hadden om een uur te wachten.

Marlborough was onze lunch stop. De dames in het plaatselijke postkantoor vertelden ons dat het zondag daar maar 6 graden was. We zakken af naar het zuiden en kunnen idd merken dat het koeler wordt. Voelt tegenstijdig omdat wij gewend zijn dat het in het zuiden bijna altijd warmer is wn in het noorden vaak kouder. Maar ja we zijn down under en hier gaat dat precies mosredna
Op aanraden van  een stel dat we gisteren op de camping spraken zijn we naar Yeppoon gegaan. Er zou daar een soort gelijke camping zijn,  in het bos en aan het strand. Wij hebben het niet gevonden. Wel een plek aan het stand en aan de snelweg. Zee was kwalvrij dus eindelijk gezwommen.
Voor de verandering niet zelf gekookt maar heerlijk maxicaans gegeten, met 2 HaagenDas bolletjes ijs als toetje.

Vergeten te vertellen dat we gisterenavond ook vuurvliegjes hebben gezien!!!

Het meeste spannende van de reis hebben we waarschijnlijk vandaag gehad, bezoek aan Melba’s huis. Over dit enerverende avontuur later.
Voor ons doen laat wakker, zo rond half zeven. Meteen de tent in gepakt, nog even gekeken of we weer een platypus op film konden zetten…nee en toen op zoek naar een ontbijtplek in de zon. Gevonden met uitzicht op koeien. Dirk dacht een broodkrummeltje tussen zijn tenen weg te vegen. Lukte niet omdat het een bloedzuiger was. Hij had zich al behoorlijk aan Dirk vastgezogen. Brrrrrrr. Gelukkig was er geen bloedtransfusie nodig. Stukje wc papier was uiteindelijk voldoende.
Desondanks lekker ontbeten.
Terug naar Mackay waar we een stukje van de stadswandeling hebben gedaan. Door naar de bieb voor het broodnodige internet, Coles voor het avondeten, green beans,  potatos and currysaugage.
Op aanraden van de TI dame naar cape Hillsborough. Hier komen de wallibies het strand op. Camping pal aan het stand gevonden…appeltje eitje weg loopt hier dood.
Blijkt dat de waibies zich ’s morgens rond 05.00uur laten zien. Vroeg naar bed, wekker gezet om 04.45.

Oja …. Nellie Melba’s huis.
Denk je nu aan pêche melba en de melba toast dan zit je helemaal goed. Beide zijn bedacht door de chef-kok Auguste Escoffier; het ngerecht toen hij haar zag optreden, de toast toen hij verliefd op haar werd. Hoe romantisch wil je het hebben? Het enige wat we in het huis zagen is een kamer waarin wat van haar persoonlijke spullen staan.Ze heeft een zoon gehad maar daar wordt met geen woord over gerept.
Wat we wel weten is dat ze , tot nu toe, de grootste operazangeres van Australie was. King George was zo van haar talent onder de indruk dat ze de eretitel “dame” kreeg. Heel Australië was zwaar in de rouw na haar overlijden in 1931 op 70 jarige leeftijd.
Melba was niet haar geboortenaam. Volgens haar manager had ze een artiestennaam nodig. Mel = van Melbourne, haar geboorteplaats. Waar ba vandaag komt is ons een raadsel.
Huis is van zijn originele plek in Mackay naar deze plek gebracht. Waarom? You tell me.
Moest om de één of andere reden aan dame Edna denken?

Lees verder Broken River →

​Het” easy does it”  dagje van gisteren, vroeg om herhaling. Zo gedacht zo gedaan. Bowen is , volgens betrouwbare informatie, dé mangostad van queensland zoniet van heel Austalië. Komt dat even goed uit, ben zeker niet vies van mango’s en was dus niet van plan om de stad te verlaten zonder tenminste 1 mango gegeten te hebben. Tsja was een goede voornemen…..helaas geen mango gezien, buiten die 2 heule grote nepperts bij de plaatselijke VVV en in de supermarkt. Zwaar teleurgesteld op weg naar Airlie beach. Niets bijzonders daar behalve dat het de uitvalshaven voor Whitsundays.

Morgen naar MacKay

Pot schafte bietjes, aardappelen en worst in Malanda.
Mocht iemand 1pansgerechten weten GRAAG.
Groenten zijn hier niet in veel variaties beschikbaar (zelfs niet in blik of diepvries) en dan ook nog niet echt de lekkere smaak zoals wij die kennen. Ieder nadeel hep ze voordeel…hier vind ik broccolie zelfs te eten.
Voordat we Chillago gedag zeggen zijn we nog de bij het informatiecentrum ‘The Hub’ in geweest waar een heel aardige vent ons vertelde dat er een aantal grotten te bezichtigen zijn,  ‘ the Balancing Rock’ én de Smelter, oftewel de voorloper van onze Hoogovens, Tata tegenwoordig.  We besluiten als eerste naar de plek te gaan waar de Smelter heeft gestaan.   Blijkt een grote, open vlakte met een aantal schoorstenen en een enorme plakaat afval wat nog het meeste weg heeft van asfalt.  Blijkt nog vol te zitten met asbest en niet gewonnen metalen.    Verder over een hobbelweg als een golfplaten dak (wasbord) is naar een grot en aboriginal tekeningen.
Onderweg een paar vrachtwagens tegen gekomen die even zorgde dat we geen hand voor ogen zagen van de stof!

Toen naar de Balancing Rock die in het echie veeeeeel kleiner leek dan in de folder!?

Op weg naar Malanda zagen we nog de grote blokken marmer liggen van 24000 kilo per stuk zoals onze caretaker ons gister nog heeft verteld.

In Malanda een mooi plekje gevonden op de Caravan Park onder de bomen.   Ze hebben hier een soort kinderboerderij inclusief kippen, biggen, kalfje, schapen, geiten en een pony.    Hier nog een stukje gelopen langs waterval en een stukje bos. Bij terugkomst 2 cookabarra’s in de boom!    Even later toen het nét donker was barstte in 1 keer het hele koor Cicades los, wat een kolere herrie, echt oorverdovend!   Het duurde gelukkig niet zo heel lang; met een half uurtje was het bekeken.
De volgende morgen tijdens het inpakken hoorde we ritselen boven ons. Bleek er toch wéér een boomkangoeroe te zitten, wat een bonus!    Hij was op de vlucht voor iets wat boven in de boom zat tot hij ontdekte dat wij hem zagen…..sja……
Even later hadden we de hoop een Platypus te zien, maar die lieten we varen toen de tent nog niet open bleek.
Toen maar de watervallen bekeken, 3 stuks in totaal. Die mochten we niet missen aldus de Lonely Planet.

Door naar Innisfail waar Wayne en Helen hun verliefde jeugdjaren hebben doorgebracht; leuke stad met veel art deco gebouwen.   Lekkere pies gekocht en opgegeten in de haven, kaarsje opgestoken in de kerk, geen stempel gekregen bij het postkantoor, internetten in de bieb.  Hierna op zoek naar de restanten van de suikerfabriek waar Wayne heeft gewerkt op aangeven van een wederom alleraardigste dame van het informatiecentrum.   Vergeet bijna te melden dat we contact hebben met Eddie Rijkenberg.  Hij vertelde onderweg te zijn vanuit Newcastle als….vrachtwagenchauffeur.  We hadden al wel gezien op internet dat zijn juwelierszaak dicht is sinds 2013.        Verder ging de reis naar Mission Beach waar alle campings vol bleken…. toen maar geëindigd op Garners Beach naast het bordje NO CAMPING…….geeeeen idee!!!
Onrustig nachie door harde wind en daardoor klapperen vande tent, maar volgende morgen wél ontbijtje op het strand…..toevallig, ha!!

Best vroeg weer on the road naar Townsville waar we lekker vroeg in de middag aankomen nadat we de lunch genoten hebben met uitzicht op zee.

Wasje gedraaid en bericht ontvangen van Simone (van Eddie) dat we van harte welkom zijn en het hartstikke leuk vind dat we komen, gezellig!!     Wandeling gemaakt naar Kissing Point

en tegen het vallen van de avond naar Castle Hill voor een uitzicht over de stad.

Bij terugkomst op de camping blijkt het canadese koppel Neil en Dorothy Vogel (Nederlandse ouders) ook weer aanwezig.   Vertellen dat ze Cassowary’s én Platypusen gezien hebben, meervoud!!    Het enige wat wij zien zijn met bordjes goed uit te kijken naar ze en dat dóen we ook….pffffff

’s Morgens voor vertrek even over het stand gewandeld. Was ongeveer 07.30uur en al bluddiehot. Weer een waarschuwing ivm de eventuele aanwezigheid van crocs (en dan bedoel ik niet die super lelijke schoenen….alhoewel een eigenaar daarvan ook wel een waarschuwing zouden gebruiken. Bij ieder opgang hangt een stuk pvcpijp met daarin een fles azijn. Kun je gebruiken wanneer je in aanraking bent gekomen met een kwal of iets dergelijks.Vanaf november komt er in dit deel van de zee een antikwallennetten te hangen. Voorkomen is beter dan genezen niet waar….   Op naar Cairns ligt 56.5 k ten zuiden van port Douglas. Auto onder een boom geparkeerd en op naar de bieb voor gratis internet. Er staat daar een boom met daar omheen een hek. Blijkt dat er vliegende vossen in zitten. Dat zijn grote vleermuizen die blijbaar ook overdag actief zijn. De boom is hun toevluchtsoord. Bizar gezicht om tientallen van die beesten,wapperend met hun vleugels, in een boom te zien. Geluid maken ze ook.Enfin, blog bijgewerkt en een uur later terug naar de auto. In de boom waar onder onze toet geparkeerd stond, stikte het ook van de vleermuizen. Er kwamen er een stuk of 20 aanvliegen….gaaf. Of je nu bij de bieb of VVV komt het moet gek lopen als je er geen gebruik van internet of wifi kunt maken en nog gratis ook. Soms is de enig restrictie de tijd dat je het kunt gebruiken.Geen idee of je in Nederland ook zo makkelijk gebruik kunt/mag maken van internet en wifi als hier. Zoniet dan wordt dat tijd.Tot nu toe is iedereen bij de bieb, VVV of camping even vriendelijk.Ook iets wat mij reuze verrast, de netheid van de parkeerplaatsen langs de weg en van de openbare toiletten, schoon, fris, meer dan voldoende wc papier, geen geklieder op de gebouwen. Er staan vaak geen prullebakken, wat me eerst verraste. Nu denk ik dat daar goed overnagedacht is….je bent en blijft verantwoordelijk voor je eigen zooi. Als je het meeneemt kun je het ook mee terug nemen. Verrassend is dan ook weer dat de Austaliër(als die bestaat) de grootste mileuvervuiler is. Alles wordt op het eerste oog gescheiden, blik, glas, papier. Batterijen echter niet. Land van uitersten, net zoals het landschap.Op naar Chillagoe. Ligt in het binnenland en het laatste stuk(35k) gaat over een kiezelweg.De general store meneer wist wel een goedkope kampeerplek voor ons. Voor slechts 6 dollar konden we op de rodeoground staan. Voor de zekerheid gevraagd of er een rodeo bezig was. Nop. Poe. Reserveren moest via de kroeg. Prima, was toch al beertime. Als betaalbewijs een mooi groen lint gekregen voor om de antenne (die we niet hebben) te binden.Meteen gereserveerd voor het avondeten ( tea dus). De meneer van de general store had  niets wat wij konden gebruiken, dus uit eten.Even polshoogte genomen van onze overnachtingsplaats……stikt van de kangaroos die niet eens echt van ons schrikken. Wél van twee hele stoere 4×4 auto’s die met veel misbaar binnen komen rijden. De beheerder kwam even kijken en horen wie wij wel niet waren. Wij zijn door de screening gekomen.Inmiddels hadden de magen zich gemeld dus naar de kroeg. Begin steeds meer bevestigd te krijgen dat er nauwlijks lantarenpalen staan. Het is werkelijk gitzwart. Gelukkig gaf de volle maan nog een beetje licht.Terug van het lekkere maal nog even zitten lezen. Komt op enig moment 1 van die lawaaipapegaaijongens aanlopen. Niet zo heel gek want wij zaten in de buurt van de zeecontainers waarin de wc’s en douches zitten. Zegt ie “goejeavond”!  Hoe groot is de kans dat je in deze uithoek en op deze kampeerplek 3 medelanders treft? Nou? Nou? Hij blijkt met twee vrienden Australië door te reizen en onderweg wat bij te verdienen in bv de advocadopluk. Wij menen dat hij avocado meent. Weer een pracht van een sterrenhemel met de melkweg(die hadden we al een week of wat niet gezien.)Laddertje op en ?????