Onrustig nachtje, het ging me toch een partijtje waaien zeg, poei!    Even na negenen waren we weer onderweg. We kwamen in eerste instantie niet verder dan het postkantoor waar weer een stempel werd gescoord op de wegenkaart.   Prachtig zonnig weer weer en de koers was Omarama.   Onderweg weer even gestopt bij weer zo’n enorm grote regeninstallatie.  

Dat zijn hier van die semi-permanente dingen op wielen die het hele weiland bedienen en gekoppeld aan een ondergrondse leiding.  De percelen zijn dus ook in de vorm van…..een cirkel, jawel!   Slimme jongens, die NZ boeren….

In Omarama aangekomen meteen naar het zweefvliegveld waar we al snel begrepen dat er vandaag niet gevlogen kon worden wegens de (te) harde wind……jammerrrrrrr…..
In Twizel boodschappen gedaan bij de Four Square en de lunch bestond uit een heerlijk broodje Kebab van een origineel turkse familie die al 10 jaar met veel plezier in NZ woont, zo begrepen wij tijdens de bereiding.
Door voor een look naar mt. Cook, dus naar Lake Pukaki.   Wat een plaatje van een meer weer!!

Van de navigator leerde ik dat de melkachtige turqoise kleur wordt veroorzaakt door de  aanwezigheid van gruis in het smeltwater…?   Enniwee, het is een lustvoortoog.
Door ging de reis, langs het meer naar mt. Cook, 55 km verder….  Halfweg begon het te miezeren, ging over in spatteren, toen dikke druppels, regen en eenmaal aangekomen hadden we hagel en van de hele mt. Cook was niets te zien, nog geen glimpje!

En dat voor de grootste berg in NZ…..tsssssss.
Rondje door het informatiecentrum gelopen, lekker warm, nog wat fotoos van sir Edmund Hillary mogen bewonderen en het padje weer terug gereden met het idee bij Lake Tekapo te gaan overnachten, maar daar aangekomen zeek het weer van de hemel….bah, geen zinnin….doorgereden weg van de bergen en zowaar…het zonnetje ging weer schijnen in Fairlie, dus daar ons dakpaleisje weer uitgeklapt.