Vandaag verwend met 1 kea, vele dolfijnen, zeehonden, mooie fjorden, mooie wandeling en prachtig weer.
De dag begon om 06.15 met ontbijt, douchen, tent uitruimen kortom de dagelijkse routine. Uurtje later zaten we in de auto naar Milford  Sound. Om daar te komen moet je door de Homertunnel*   Ingechecked, voucher voor ontbijtbroodje met spek gekregen en 10 minuten later voeren we uit.

Meteen al een gierend grote, lange, woeste waterval gezien. Hele omgeving is spectaculair. Als mens ben je maar nietig zeker in die omgeving.
Bijna bij de Tasmaanse zee aangekomen komen de dolfijnen op ons af…WOW!

De kapitein vertelde dat dit heel bijzonder was en dat is het ook.
Vlak voor de boot uit van links naar rechts ,op hun buik en op de rug. Soms leek het alsof ze je recht aankeken. Heb de indruk dat mens en dier een geweldige tijd hadden.
Enige tijd later doken ze weer voor de boot op. Volgens de kapitein is het so wie so bijzonder dat ze ze zien maar twee keer op 1 trip schijnt uitzonderlijk te zijn. Het hield maar niet op. Weer iets verder lagen zeehonden heerlijk te zonnen of waren in het water aan het donderjagen. Er waren een aantal kajakers en die konden tot bijna onderaan de rots komen de beesten gaven geen krimp.
Om een beetje bij te komen van alle excitement bracht de kapitein de boot heel dicht bij de waterval. Het schijnt dat wanneer je de nevel van de waterval op je krijgt, je de volgende dag 10 jaar jonger oogt. Je snapt dat ik me bijna helemaal nat heb laten worden. Dirk stond binnen….water schijnt een fotocamera meer kwaad dan goed te doen.
Terug richting Te Anau moesten we voor de tunnel wachten. Was niet erg omdat er een kea op een auto zat.

Kea’s zijn een papagaaisoort en deze specifieke soort leeft alleen in New Zealand. Om wat voor reden dan ook zijn ze gek op het rubber dat rondom een autodeur zit. Met hun snavel maken ze behoorlijke gaten in het rubber.   Auto waar zij/hij op zat begon te rijden richting tunnel. Pas vlak voordat de auto de tunnel in zou rijden vloog de kea eraf om bij ons op de tentzak te landen. Alweer pret voor mens en dier alhoewel er geen rubber gesnoept mocht worden. Eerste stop nu was de Chasm..?
Wisten wij veel….alles autobussen, vol met aziataten, allemaal kijken….   Eerlijk is eerlijk, ook dit was weer de moeite waard; een rivier heeft zich door de jaartjes heen op zijn/haar gemakkie door de rotsen heen gekauwt…met succes!!   Daarna door naar de routburnwandeling. De reserve WOW’s die we in de spaarpot hadden zitten, zijn op. Snel sparen voor andere.
Ook weer een schitterende omgeving.

Overnacht in te Anau.
* tijdens de jaren 30 crisis  is het bouwen van de Homer tunnel een werkverschaffingsproject geweest, net als het Amsterdamse Bos.  Er vielen tijdens de aanleg 2 doden.   Tunnel is eenbaans, heeft een slecht wegdek, ligt onder een helling, wanden zijn onafgewerkt en tunnel lekt (water sijpelt door de rots).   De 500.000 jaarlijkse bezoekers staan dus net als wij max 7 minuten te wachten om erdoor te mogen rijden…