Vandaag de grote, lange bootreis van Battambang naar SR.

Als we vanochtend de wisten wat we nu weten hadden we de bus genomen.  Maar ja dát was vanochtend om 05.30 niet het geval. Ja, zo vroeg stonden wij naast het bed. Tas ingepakt,naar de bakker, 4 soort  van koffiebroodjes gekocht en toen wachten op de tuktuk die ons naar de boot zou brengen. Om 06.50 was de tuktuk er nog niet maar de hotelmanager had inmiddels een andere tuktukker in geschakeld. Om 06.55 bij de boot aangekomen en meteen in gestapt. We hadden de verwachting dat het een een beetje brede boot zou zijn met stoeltjes. Ehhh nee dus. Smal bootjes met aan weerszijden over de hele lengte een smalle bank. Daar moesten we de komende 8 uur op doorbrengen? kreeg op voorhand al een zere kont. Door de buitenwijken van Battambang richting SR. Op zich best een mooie omgeving. Grote verschillen tussen de huizen, sommige zouden wij al krot beschouwen, sommige hebben zelfs een kleurig tuintje sommige zelf een zonnepaneel (of 2). Bouw is vaak hetzelfde een vierkant, in het midden een open gang van voor tot achter,rechts het slaapvertrek en links de keuken en het sanitair, of andersom.

Het gros van de mensen heeft wel een tv antenne met zo’n lekkere ouderwetse dikke beeldbuis tv.Ook  hebben we varkens gezien met hun stal op het water. Of deze of de NL varkens het beter hebben is een vraag. Na ongeveer 4 uur was het tijd voor een sanitaire stop. Na 14 minuten gingen we verder. Onderweg een hoop zwaaiende kinderen. Een jochie van een jaar of 1 zwaaide zo hard dat ie pardoes op zijn blote billen viel. Met SR in zicht gingen we dwars door een enorm veld waterplanten. Het water leek op spinaziesoep.

En toen moesten we uitstappen. Tot onze onaangename verrassing waren we een kilometer of 20 buiten de stad. Vaste tuktuk tarief is 8US dollar, geen onderhandeling mogelijk. Geen keus, dus betalen. 1 van de jongens van het hotel in PP heeft ons een briefje gegeven met hun nieuwste vestiging in  SR, wij het briefje aan de tuktuk meneer gegeven en zowaar we kwamen op de goede plek terecht. Hotel is idd nagelnieuw,plastic zit nog om de matrassen en de lucht van nat cement is niet te missen. Er is rekening gehouden met de westerse tourist, douche en wc hebben ieder een eigen ruimte. Prijs voor deze luxe? $25,-.Ja bonjour. Gelukkig hadden we al een alternatief aan de andere kant van de rivier. Eerst wat eten. Neergestreken bij de plaatselijke cafetaria waar een Thai Boxing wedstrijd op de tv aan de gang was. Had we een wedstrijd Ajax-Feyenoord kunnen zijn, zo verhit waren de gemoederen. In het kader van “toeval bestaat niet”: Dirk vraagt aan de meneer naast hem of hij hotel zusenmeso kent. Ehhh nee. Trekt vervolgens een kaartje uit zijn borstzak. Blijkt van een hotel te zijn…blijkt het hotel van hem te zijn. Eerst zien, dan besluiten toch? Weer in een tuktuk, kan er bekeken en goedgekeurd. Na stevige onderhandelingen tussen Dirk en de receptionist kregen wij de sleutel. Koffer naar binnen gegooid en op naar een brommer verhuurder. Deze zit op de hoek van de straat. Weer stevig onderhandeld, deal besloten met de duimafdruk van de Kameleon (aka Dirk) en we have weels.

Op naar Ankor Wat, totdat we, midden op de weg,  staande werden gehouden door ene er de politieagent. Waar we heen gaan? Ankor Wat. Hebben we een kaartje? Nee nog niet. Dan mochten jullie niet door. Ooooooo. Waar kunnen we dat kopen? 3 kilometer terug ergens aan de buitenrand de van RS. Daar gingen Jut en Jul. Kaartje dat na 17.00uur gekocht wordt,kan dezelfde dag en de daarop volgende dag gebruikt worden. Pasfoto’s gemaakt, kaartjes gekocht en zonder stoppen naar Angkor Wat.toch net even te laat om de Wat in te kunnen wel prachtige foto’s genomen.

Onder begeleiding  van weerlichten en donderbuien terug naar het hotel waar we net voor de bui binnen waren. Tijd ge ruikt om even te douchen en na de bui happie gegeten. Tijdens het schijven  an dit stuk is het blijven regenen…..hopelijk blijft het morgen droog.