Weer is een stuk beter dan gisteren, windstil en zonnig dus reden voor een tweede pogqing om mount Cook in volle glorie te zien. We hadden het plan om weer naar boven te rijden. Dat plan standde bij de zalmboer. Vanuit daar is er ook een punt waarvanaf men de top goed kan zien.

Top was in nevelen gehuld dus besloten niet verder te gaan maar een mooi plekkie aan lake Tekapo te zoeken. Via een gravelroad is dat prima gelukt, schitterend zicht op het meer en het enige geluid kwam van de vogeltjes.

Dirk wist zich toch bijna helemaal zeker te herinneren dat ze aan het einde van dit meer een paar dagen bij een hertengeweioogster* hebben gewerkt. Even zoeken op maps.me en aan de overkant van het meer ligt  Lilybankroad. Toen ging het licht volopaan bij Dirk. Boeltje ingepakt en op haar de andere kant. Weg werd steeds slechter . Bij een paar mannen toch maar gevraagd of dit de weg was naar Lilybankfarm. Yis(kiwi’s vervangen de e door de i  en vv) Één van de mannen gaf heel duidelijk aan dat het geen goed plan zou zijn om de oversteek met de auto te maken. Eh….oversteek. Ja over de rivier. Ooooooooo. We zien wel. Op enig moment hield de weg op. Één blik op de rivier deed ons besluiten om per voet verder te gaan. Dirk bergschoenen aan, ik op de slippers. Waarschijnlijk is de rivier in de lente 1 grote stroom,nu waren het allemaal redelijk smalle stroompjes maar met behoorlijk diepe stukken.

We hebben heelhuids de overkant bereikt, sommige met soppende sokken?. Een oprijlaan van een behoorlijke lengte bracht ons naar een poort van een onbehoorlijk groot huis aka lodge.

Dirk wist heel zeker dat dit niet het juiste huis was. Verder op zagen we nog wat bouwsels staan., bleken schuren te zijn met daar achter een huis.  Daar stond een jonge vrouw. Dirk hele verhaal verteld. Helaas wist zij niet zo heel veel omdat ze er pas 4 jaar woonde. Wel wist ze de geschiedenis van de lodge. Ooit gebouwd in opdracht van Tommy Suharto. Ja 1 van de zonen van….Waarde 7.5 miljoen NZ dollars (allemaal eerlijk verdiend door hard werken) Plan was om er de superrijken te laten bijkomen van alle sores. Óf ze hebben geen sores óf ze hebben het geld niet. Wat dan ook het liep voor geen meter. Hij heeft het verkocht. Aan een vriend. Voor 1 hele nz dollar.En nu? Staat het stof te verzamelen. Weer terug bij de auto hebben we elkaar getrakteerd op limonade…gewoon uit de supermarkt. Inmiddels had de klok al 6 keer geluidt. Besloten om weer te overnachten in lovely Fairlie. Supermarkt was dicht toen wij aan kwamen en gelukkig zit er een Chinees. Maaltje besteld, dochtertje van de eigenaar heeft ons tijdens het wachten bezig gehouden met allerlei spelletjes die haar steeds weer lieten schateren. Tentje opgklapt en lekker slapen.