Zaterdagochtend. Voor de tweede keer wakker geworden in Fairlie. Nog een tijdje staan kletsen met ‘Dutchie’, de man van de campingdame. Hij heeft tijdens de bouw van ‘Lilybank Lodge’ de elektrische installatie aangelegd en wist ook wel eea van de plek af. Verder ging de reis via Geraldine richting Methven. Onderweg bakkie gedaan op een rustig plekkie waar achter de bomen de bijen druk bezig waren met hun bestuivingstaak.
Bekende namen kwamen op de borden als mt. Somers en mt. Hutt. Rond éénen stonden we in downtown Methven met John mcKay te kletsen (aan de telefoon weliswaar) die ons uitduidde waar hij en zijn vrouw Stephanie tegenwoordig te vinden zijn. Een kwartiertje later werden we zeer warm en gastvrij onthaald en zaten we samen een Amerikaanse meneer Jay aan de lunch. Wat een feest om na zoveel jaren zo ontzettend welkom te zijn. We kregen het gastenverblijf toegewezen en mogen zolang blijven als we maar willen.

’s Middags zijn we met Jay, die voor een Nederlands zadenbedrijf Pop Vriend werkt, de gewassen langs gereden die John voor hun teelt.

We hebben een lesje hybride telen gekregen waarin ons uitgelegd werd dat waar vroeger de groenteplanten zichzelf bestoven, tegenwoordig gebruik gemaakt wordt van een combinatie van mannelijke en vrouwelijke planten waardoor de bestuiving (weer met hulp van bijen) richting 100% gaat en dus meer opbrengt dan de eerdere methodes.

Het onderscheid tussen de mannetjes en vrouwkes was duidelijk te zien.
Zojuist komt Jan Voogd binnenvallen op zoek naar een aansteker, ook kennis mee gemaakt, leuke vent, stelde voor te gaan koken voor we weer gaan….goed plan,Jan!                                                               Het oude huisje waar we in ’91 woonde staat er nog steeds!!   Wel eea aan opgeknapt gelukkig.

                                   John is bezig een museum in te richten met motoren, hij heeft er al heel war verzameld.

Vader Angus mcKay is in 2005 overleden, met Pickup truck kerkhof op en even gedag gezegd.

John heeft na ons vertrek in ’92 niet stil gezeten. Hij is onderdeel geworden van South Pacific Seeds, waarvan hij de managing director is en leiding geeft aan zo’n 50 man vast en nog eens zoveel los tijdelijk personeel. In totaal zijn er zo’n 240 bedrijven die hun zaden leveren aan SPS.

Een heel verschil met 24 jaar geleden toen John alleen zijn eigen bedrijf had en net het bedrijf van Stephanie haar ouders had overgenomen. Hij heeft alles nog steeds, doet-ie er ook nog ‘bij’……pfffff
John en Stephanie zijn nog steeds dezelfde mensen, nog altijd even bescheiden en bereid een ander te helpen. Zo vertelde hij met de aardbeving van Christchurch 24 van zijn mensen een aantal dagen beschikbaar heeft gesteld om oa een kippenboerderij op te lappen en reddingswerkers van eten te voorzien.  Ze wonen sinds 2004 niet meer op Willamette Farm.

’s Avonds zijn we naar een restaurant gegaan aan de Rakaia Gorge, prachtplekkie en lekker gegeten!