Mount Isa > Kerumba 11 oktober  reisdag.

Ongeloofelijk hoe droog en dor een land kan zijn. Op weg naar Kerumba zijn we langs hele stukken land gekomen die alleen bestaan uit dood gras en zand.

De koeien zien eruit als of ze in een of ander Afrikaans land wonen, zo mager (tenminste in onze ogen)
Onder genot van een biertje en een gingerbeer de zon in de golf van Capenteria zien zakken.

Strand mag geen naam hebben….lijkt meer alsof je een waddenwandeling aan het doen bent. We hoorde dat er  “om de hoek ” een salty was gezien. Een salty is een zoutwaterkrokodil. Toen was de lust tot wandelen ons helemaal vergaan.
Barramundi is het waar het om gaan in Kerumba. Een vis.
Heerlijk rustig plekje gevonden op een camping waar de walibies gewoon rond springen.
Avondvullend program.

Karumba naar Georgetown 12 oktober
Reisdag
De beheerder van de camping wist ons te vertellen dat het al 4 jaar niet geregend heeft in de regio. Dat is ook de reden dat de walibies steeds dichter bij de bewoonde wereld komen op zoek naar water en eten. Hij was blijkbaar vergeten om een zak lollies op te ruimen….deze is waarschijnlijk door een bende walibies meegenomen. Hoop  van harte dat ze ze niet hebben opgegeten. Zoete zooi en onverteerbaar plastic in de maag.
Net een kilometer of 10 gereden om tot de ontdekking te komen dat we de spullen in de koelkast en vriezer hadden laten staan duhhhhh.
Dan maar gebruik maken van de gelegenheid en de visserijkant van het dorp opgezocht en gevonden…weinig inspirerend.
De barramundi was overvist en daarom is er nu een kwekerij. Wanneer gaan we nu eens leren van elkaar?

Dirk zag ook een live cattle vervoerder. Van hier uit wordt levend vee verscheept.
Gestopt in bruisend Normanton, begin en eindstation van de Gulf.  Best een leuk dorp met mooie oude gebouwen.  De Tourist Information Centre was ondergebracht in een groot gebouw waar voorheen een superstore van alles en nog wat verkocht.  Ook is hier ooit het goud wat even verder in Croydon werd gevonden opgeslagen geweest, de kluis zit er nog!
In de loop van de middag (38 graden inmiddels) op weg richting Croydon, 150 km.  Hierna door naar Georgetown en in de pub een biertje genuttigd.
Even verder een mooi plekje voor de nacht gevonden onder de sterren.

Naar Atherton 13oktober reisdag
In iets meer dan 24 uur van droog dor, wolkenloos en heet naar groene velden en heuvels, wolken en een graad of 23 en dat ook nog een in 1 provincie …. wat een land. Ze draaien er hier hun hand niet voor om om 3 uur te reizen om even op de koffie te gaan bij deze of gene. 3 uur!!!! dan ben ik in Maastricht.
Vroeg vertrokken en via oa Innot hotsprings naar Atherton. Hotsprings is een riviertje waarbij de watertemperatuur van lekker warm naar teen verbrandend heet gaat . We zijn er maar niet ingegaan.
De weg die we volgen vanaf Normanton heet de Savannah way, gaat gelijk op met de gelijknamige spoorlijn. Broerlief zei dat dit erg leuk was. Daar zullen we deze vakantie niet achterkomen. Prijskaartje begint bij $450….. happy days ?Later gestopt in een bijna tropisch regenwoud mount Hypipanee national park home of the cassowary. Schijnt een bijzonder lelijk, bijna uitgestorven vogel te zijn. We hebben hem niet gezien door voor beeld verwijs ik weer naar betrouwbaar Wikipedia. Wat we wél hebben gezien, is een treekangaroo.

Zat op zijn gemakkie in een boom het ene na het andere blaadje te verorberen. Ook weer geweldig.  Én terug naar de auto viel een slang(etje, van 1 meter ofzo) voor onze voeten!
Lunch with a view

Camping is weer eee okee.
Plan is om zo noordelijk mogelijk te gaan naar waar je met een gewone auto kunt komen; Cooktown…..ja, die kapitein (toen nog luitenant)Cook die daar 48 dagen tegen zijn zin heeft moeten wachten tot zijn schip ,de Endeavour, weer zeewaardig was.

Naar Cooktown 14 oktober reisdag
Weer een heel ander landschap, gitzwarte stenen en beste heuvels.

Zit je pal aan zee op een camping in het regenwoud.Biertje gedaan dn de plaatselijke RSL Returnes Services League. Soort cluppie voor oud legersgangers, mannen en vrouwen.